ماه محرم

خرید تی شرت محرمی تی شرت محرمی را در کنار ما ما و با راهنمایی کما خرید نمایید تا خرید اینترنتی با کیفیت و مناسبی را خریداری نمایید و خرید اینترنتی خود را درب منزل دریافت نموده و هما  خرید تی شرت محرمی ن جا هزینه خود را پرداخت نماییدوتی شرت محرمی با انواع چاپ برای سلیقه های مختلف خرید تی شرت محرمی

خرید تی شرت محرمی

خرید تی شرت محرمی

تی شرت محرمی

خرید اینترنتی تی شرت محرمی

خرید پستی تی شرت محرمی

خرید تی شرت محرمی یا حسین طرحی فانتزی و شیک از سری طرح های تی شرت محرم می باشد که در اندازه مختلف می توانید از ما خریداری نمایید . فروشگاه اینترنتی محرم اولین فروشگاه تخصصی فروش خرید تی شرت محرمی تی شرت های ماه محرم در ایران می باشد که از مرحله تولید تا عرضه را به صورت مستقل انجام می دهد و شما می توانید طرح یا حسین که یکی از طرح های جدید از سری مدل های تی شرت محرم است را از ما خریداری نمایید. خرید تی شرت محرمی

خرید تی شرت برای ایام سوگواری محرم فروش تی شرت های ایام سوگواری شامل انواع تی شرت محرم با چاپ و پارچه با کیفیت برتر عرضه شده است با ما همراه شوید و در فروش تی شرت های ایام سوگواری خرید تی شرت برای ایام سوگواری محرم تی شرت خود را انتخاب نمایید تا ما برای شما ارسال نماییم.هزینه تی شرت ایام سوگواری را درب منزل پرداخت خواهید نمود. خرید تی شرت برای ایام سوگواری محرم

فروش تی شرت محرم

خرید تی شرت محرم

فروش تی شرت ایام  سوگواری

خرید تی شرت برای ایام سوگواری محرم یا حسین طرحی فانتزی و شیک از سری طرح های تی شرت محرم می باشد که در اندازه مختلف می توانید از ما خریداری نمایید . فروشگاه اینترنتی محرم اولین فروشگاه تخصصی فروش خرید تی شرت برای ایام سوگواری محرم تی شرت های ماه محرم در ایران می باشد که از مرحله تولید تا عرضه را به صورت مستقل انجام می دهد و شما می توانید طرح یا حسین که یکی از طرح های جدید از سری مدل های تی شرت محرم است را از ما خریداری نمایید. خرید تی شرت برای ایام سوگواری محرم

خرید تی شرت مناسبتی محرم فروش تی شرت مناسبتی را با هدف اشاعه فرهنگ عاشورا و سوگوارد راه اندازی کرده ایم شما هم با خرید از فروش تی شرت مناسبتی صاحب یک تی شرت با کیفیت و عالی گردید. فروش اینترنتی تی شرت مناسبتی محرم

تی شرت مناسبتی

خرید تی شرت مناسبتی

فروش تی شرت مناسبتی

خرید تی شرت مناسبتی

خرید تی شرت محرم طرح عشق از حسین با طراحی فوق العاده زیبا توسط ماهرترین طراحان کشور و همچنین دوخت با دقت و استاندارد مناسب برای ایام محرم با نازل ترین قیمت عرضه شده در اولین سایت تخصصی تولید و فروش تی شرت های محرم در کشور

• طرح روی تی شرت: عشق است حسین
• نوع پارچه: پنبه دورو 40 سوپر ( مرغوب ترین جنس پارچه تی شرت در کشور )
  
• نوع چاپ: تمام رنگ ترکیبی از به کار گیری ماشین آلات روز دنیا
  
• مدل: آستین بلند
• سایز چاپ: استاندارد تی شرت
  
• سایز بندی: در چهار سایز XXL - XL - L - M ( ویژه آقایان و خانم ها )
• گارانتی: دارای ضمانت کیفیت پارچه + تضمین ثبات رنگ دائمی
  

ارسال سریع توسط اداره پست و پرداخت هزینه بعد از تحویل کالا به مامور اداره پست

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم خرید پستی تی شرت محرم فرصتی بی نظیر برای خرید تی شرت محرم با جدید ترین مدل های موجود در بازار است برای خرید تی شرت محرم آن هم به صورت پستی وارد سایت شده و خرید پستی تی شرت محرم را ثبت سفارش نموده و بقیه کارها را به دست ما بسپارید. خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید پستی تی شرت محرم

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید اینترنتی تی شرت محرم

تی شرت های محرم

سفارش تی شرت برای محرم

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم خرید تی شرت محرم طرح عشق از حسین با طراحی فوق العاده زیبا توسط ماهرترین طراحان کشور و همچنین دوخت با دقت و استاندارد مناسب برای ایام محرم با نازل ترین قیمت خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم عرضه شده در اولین سایت تخصصی تولید و فروش تی شرت های محرم در کشور خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

• طرح روی تی شرت: عشق است حسین
• نوع پارچه: پنبه دورو 40 سوپر ( مرغوب ترین جنس پارچه تی شرت در کشور )
  
• نوع چاپ: تمام رنگ ترکیبی از به کار گیری ماشین آلات روز دنیا
  
• مدل: آستین بلند
• سایز چاپ: استاندارد تی شرت
  
• سایز بندی: در چهار سایز XXL - XL - L - M ( ویژه آقایان و خانم ها )
• گارانتی: دارای ضمانت کیفیت پارچه + تضمین ثبات رنگ دائمی
  

ارسال سریع توسط اداره پست و پرداخت هزینه بعد از تحویل کالا به مامور اداره پست

 خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید پستی تی شرت مخصوص ماه محرم

خرید اینترنتی تی شرت ماه محرم بهترین تی شرت های محرم را با کیفیت پارچه و چاپ عالی در خرید اینترنتی تی شرت محرم فراهم شده است فروشگاه اینترنتی محرم دات نت عرضه کنننده جدیدی ترین و ب خرید اینترنتی تی شرت ماه محرما کیفیت ترین تی شرت های محرم در ایران است با خرید اینترنتی تی شرت محرم می توانید تی شرت خود را درب منزل دریافت نموده و همان جا هزینه آن را پرداخت نمایید. خرید اینترنتی تی شرت ماه محرم

خرید اینترنتی تی شرت محرم

خرید پستی تی شرت محرم

تی شرت محرم

پوشیدن تی شرت محرم در ماه محرم پوشیدن لباس سیاه در ماه محرم همواره موضوعی مورد بحث بوده است که در این مقاله به بررسی آن خواهیم پرداخت. پوشیدن تی شرت محرم در ماه محرم

رنگ سیاه همیشه در تاریخ، نماد عزاداری در سوگ عزیزان و ابراز غم و اندوه بوده است . اکنون نیز بسیاری از اقوام در عزای عزیزان خود جامه سیاه به تن می کنند، مجالس عزا برپا کرده ، در و دیوار را با رنگ سیاه می پوشانند . این رسم نه تنها در عرف امروز جامعه نهادینه شده است ، بلکه ریشه ای به قدمت بخشی از تاریخ بشریت دارد.
برای نسان دادن این امر به نمونه هایی چند از شعر و ادب کهن فارسی اشاره می کنیم و در ادامه مثالهایی در سوگ بزرگان اسلام حکایت خواهیم کرد. پوشیدن تی شرت محرم در ماه محرم

سیاه پوشی در شعر و ادب کهن فارسی
دیوان شاعران پارسی گوی، مملو از ابیاتی است که در آن ها از رنگ سیاه به عنوان مصداق و نشانه عزا یاد شده است:
فرخی می گوید:
بسا جنگ جویا که پیش تو آمد                        سیه کرده بر سوگ او جامه مادر
اسدی طوسی چنین می سراید:
سَلَب(1) هر چه بدشان کبود و سیاه             فکندند یکسر ز شادی شاه
نظامی گنجوی گوید:
نرفت از حرمتش بر تخت ماهی                    نپوشید از سَلَب ها جز سیاهی
فخرالدین اسعد گرگانی نیز سیاهی را نشان سوگواری می داند:
که زرد است این ، سزای نابکاران                کبود است این ، سزای سوگواران
کبودش جامه همچون سوگواران                 رخانش لعل همچون لاله زاران
حکیم فردوسی می گوید:
همه جامه کرده کبود و سیاه                    همه، خاک بر سر به جای کلاه
فردوسی در بخش های متعدد دیگری از شاهنامه نیز به این رسم اشاره می کند. از یاد نبریم محققان بر این عقیده اند که او در گزارش وقایع از خود چیزی نیفزوده و تنها آنچه را که از متون کهن تاریخی یافته ، با پرداختی هنری - حماسی به رشته تنظیم کشیده است ، این بدین معناست که در ایران باستان هم سیاه پوشی نشانه سوگ بوده است.

سیاه پوشی در تاریخ اسلام
1- سیاه پوشی در سوگ جناب جعفر طیار:
جعفربن ابی طالب و حمزه سید الشهدا (علیهم السلام) دوتن از شاخص ترین چهره های بنی هاشم در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله بودند. این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله که پس از جنگ خیبر و به هنگام بازگشت جعفر از هجرت حبشه فرمودند:
((نمی دانم از بازگشت جعفر به مدینه خوشحال تر باشم یا از فتح خیبر؟))(2)
اهمیت این شخصیت و علاقه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نسبت به او را نشان می دهد. امیرمومنان (علیه السلام) نیز با اشاره به غصب حق خویش در مورد این دو بزرگوار فرمودند: اگر حمزه و جعفر زنده بودند، این چنین حقم به تاراج نمی رفت،ولی افسوس که آن دو رفتند .!(3)
به شهادت تاریخ ، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در شهادت جانگداز جعفر در جنگ موته بسیار اندوهگین شدند و در فراق وی و یار هم رزم و شهیدش ، زیدبن حارثه بسیار گریستند،(4)همچنین ایشان به خانه جعفر رفته و دست نوازش بر سر کودکان وی کشیدند.(5)رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ضمن دلجویی از اسما بنت عمیس ، همسر جعفر ، به او فرمودند : سه روز  لباس ماتم بپوش و پس از آن هر چه خواهی کن(6).(از این جمله بر می آید که پس از سه روز ، اگر می خواهی بیرون آر و اگر می خواهی بپوش.)

سیاه پوشی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در آستانه رحلت:
سیره پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم  همچون دیگر انبیا (7)پوشیدن لباس سپید بوده است . آن حضرت بهترین لباس ها را لباس سپید می دانستند و همواره تاکیدمی نمودند:لباس سپیدبپوشیدکه که آن پاک تر وپاکیزه تر است. (8)اساسا پوشیدن لباس سیاه در زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم  معمول نبوده است . با این اوصاف ، این نکته جالب توجه است :طبق تاریخ شیعه و سنی لباس (9)پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم  وحتی رو انداز (10)ایشان در آستانه رحلت و در آن روز های سرنوشت ساز سیاه بوده است .اگر تاملی عمیق در حوادث حساس و سرنوشت ساز چندین روز آخر زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داشته باشیم و به پیشامدها و فضای اندوهگین آن برهه نگاه کنیم ، حزن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و علت سیاه پوشی ایشان را در می یابیم . به عنوان مثال :درروایتی که حکایتگراین دوران است می خوانیم که پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم دربستر بیماری اشک میریزند، به گونه ای که محاسنش به اشک دیدگان تر می شود .چون از ایشان می پرسند: چه چیز شما را به گریه انداخته است؟ می فرمایند : اشک می ریزم برای فرزندانم  وآنچه از آزار امتمپس از من به آنان خواهد رسیدگویا می بینم دخترم فاطمه سلام الله علیها پس از من مورد ستم قرار گرفته است وپیوسته فریاد می زند یا ابتا ولی هیچ یکاز افراد امتم او را یاری نمی کنند.(11)درنگی در این سخن ونگاه کردن به مصائبی که پس از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و خواندان ایشان وارد آمد ، ناگزیر ما را به این نتیجه می رساند که :نخستین شخصیتی کهدر سوگ مصائب آل عباجامه سیاهپوشیدهاست ، خود پیامبر بزرگواراسلام صلی الله علیه و آله بوده اند.

در سوگ پیامبر رحمت صلی الله علیه وآله و سلم :
حسان بن ثابت انصاری (شاعر مشهورعصر پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم) در دیوان خود قصاید غراّ و پرشوری در سوگ پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله و سلم دارد. در یکی از این اشعار خطاب به پیامبررحمت صلی الله علیه وآله و سلم میگوید :

وسیع و جوشان بودم و (اکنون) همچون انسانی تنها و تشنه شده ام. ای بهترین خلق ،(با تو ) من در رود خانه ای »

ن تو ، خانه ها را به حال خود رها کرده ، میخی بر دیوار نکوبیدند(کنایه از این که دیگر به امور معمول خانه داری نپرداخته اند).
آنان همچون ن راهبه و کشیش های تارک دنیا ، جامه های زبر و مویین به رنگ سیاه پوشیدند (12)
تشبیه ن پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم به راهبگان در پوشیدن لباس اندوه ، شاهدی بر سیاه پوشی در سوگ رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم است.

علاوه بر ن پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم که در بین آنها شخصیت بزرگی چون ام سلمه وجود داشت ، به روایتی در باب سوز و گداز شدید حضرت زهرا علیها السلام و بستن دستار سیاه (13)پس ار فقدان رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم بر می خوریم.(14)ابن شهر آشوب عالم بزرگ شیعی ، در کتاب مناقب خویش می نویسد:

((و روی انها ما زالت بعد ابیها معصبه الراس ، ناحله الجسم ، منهده الرکن ، باکیه العین محترقه القلب .))(15)
روایت شده حضرت زهرا علیها السلام پس از مرگ پدرش پیوسته دستار سیاه (عصابه) بر سر، بیمار و نزار ، شکست قامت ، گریان و سوخته دل بود . .

سیاه پوشی حسنین علیهما السلام در سوگ امیرالمومنان علیه السلام:
طبق نقل ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه(16) ، پس از شهادت امیرالمومنان علیه السلام زمانی که امام حسن علیه السلام به سوی مردم بیرون آمد، جامه های سیاه پوشیده بود. .
مرحوم آیت الله شیخ عبدالله مامقانی نیز از اصبغ بن نباته نقل کرده است که می گوید : پس از شهادت مولا ، وارد مسجد شدم و دیدم حسن و حسین علیهما السلام سیاه پوشیده اند.

در سوگ امام حسن مجتبی علیه السلام :
برخی از علمای اهل تسنن همانند ابن عساکر در بخش مربوط به شرح حال امام مجتبی علیه السلام در تاریخ خود(17) و حاکم نیشابوری در مستدرک ()، از عایشه بنت سعد روایت کرده است:
ن بنی هاشم در سوگ امام حسن مجتبی (علیه السلام) جامه های سیاه پوشیدند.(19)

در سوگ سالار شهیدان ، ابا عبدالله الحسین علبه السلام:
همان گونه که مصیبت شهادت سید الشهدا علیه السلام اعظم مصائب آل الله است(20) ، عزاداری و سیاه پوشی در سوگ آن حضرت نیز در تاریخ از برجستگی خاصی بر خوردار است.
با سیری در تاریخ به شواهد مکرر سیاه پوشی در سوگ امام حسین علیه السلام بر می خوریم . از آن جمله سیاه پوشی ن بنی هاشم ، اهل بیت سیدالشهدا علیهم السلام ف جناب ام سلمه ، حضرت زینب علیها السلام ، شیعیان و در راس همه آن بزرگواران امام سجاد علیهالسلام است . که چند روایت در این رابطه را ذکر میکنیم:

سیاه پوشی ن بنی هاشم در مدینه و مهیا کردن غذا توسط امام سجاد علیه السلام:
یکی از کتب مشهور و معتبر نزد شیعه، کتاب ((المحاسن)) نوشته ابو جعفر احمد برقی است که در عصر ائمه علیهم السلام تدوین شده است.
مرحوم ثقه الاسلام کلینی در فروع کافی، علامه مجلسی در بحارالانوار و شیخ حر عاملی در وسائل الشیعه ، به نقل از محاسن برقی آورده اند:
"لما قتل الحسین بن علی علیهما السلام لبس سناء بنی هاشم السواد و المسوح وکن لا یشتکین من حر و لا برد و کان علی بن الحسین علیهما السلام یعمل لهن الطعام للماتم."
زمانی که امام حسین بن علی علیهما السلام به شهادت رسید ،ن بنی هاشم لباس های سیاه و جامه های خشن مویین (مسوح) پوشیدند و از گرم و سرما شکایت نمی کردند، علی بن حسین علیهما السلام نیز به علت (اشتغالآنان به) مراسم عزاداری ، برایشان غذا درست می کرد.(21)

این روایت یکی از روشن ترین و معتبرترین روایات در باب سیاه پوشی اهل بیت علیهم السلام است . یکی از مهمترین نکات این روایت این است که کسانی که عمل سیاه پوشی در سوگ امام حسین علیه السلام را انجام داده اند، ن بنی هاشم ، یعنی خواهران ، همسران ، دختران سید الشهدا علیه السلام و دیگر بستگان آن حضرت همچون ام سلمه از همسران نیکوکار خدا صلی الله علیه و آله بوده اند. به علاوه ، این عمل در برابر چشم امام معصوم علیه السلام صورت گرفته است . امام علیه السلام نیز منعی نفرموده اند و به امضای عملی ایشان رسیده است. همچنین بزرگوارانی مانند حضرت زینب علیهاالسلام در بین این گروه بوده اند که امام سجاد علیه السلام به وی فرمودند:
انت بحمد الله عالمه غیر معلمه فهمه غیر مفهمه"(22)
حتی ائمه علیهم السلام در برخی موارد برای اثبات مشروعیت شعائر حسینی ، به عمل فاطمیات استناد واستشهاد فرموده اند .

سیاه پوشی ن بنی هاشم و قریش در شام:
علامه مجلسی و محدث نوری ضمن نقل خوابی عجیب از همسر یزید ، نوشته اند که فردای آن شب "زمانی که صبح شد ،یزید اسرای اهل بیت علیهم السلام را خواست و به آنان گفت : چه چیز را بیشتر دوست دارید ؟.
آنان گفتند: ما پیش از هر چیز دوست داریم بر حسینعلیه السلام گریه و زاری کنیم.گفت: هرچه می خواهیدانجام دهید . سپس حجره ها و خانه هایی را در دمشق برای ایشان مهیا ساخت و زنی از ن بنی هاشم و طایفه قریش نماند جز آنکه بر حسین علیه السلام لباس سیاه پوشید و ."

سیاه پوشی امام سجاد علیه السلام :
پس از خطبه ی تاریخی امام سجاد علیه السلام در مسجد دمشق ، منهال برخاست و عرض کرد: ای فرزند رسول خدا ، چگونه صبح کردی؟
امام زین العابدین علیه السلام فرمودند :"چگونه می باشد حال کسی که پدرش به قتل رسیده و یارانش اندکند واهل و عیالش اسیر و بدون پوشش و حجاب و سرپرست و حامی هستند؟ مرا جز اسیری خوار که یاور و سرپرست خویش را از دست داده نمی بینی. همانا من و اهل بیتم لباس عزا پوشیده ایم و لباس نو بر ما روا نیست .".(23)

نظرات و سیره ی علما در باب سیاه پوشی در سوگ اهل بیت علیهم السلام:
جمع کثیری از علما ، مراجع تقلید و فقهای بزرگ شیعه ، پوشیدن لباس سیاه در عزای سید الشهدا علیه السلام و ائمه معصومین علیهم السلام را نه تنها مباح ، بلکه مستحب شمرده اند. ایشان در بسیاری از موارد ، خود نیز به این سیره عمل کرده اند و هم اکنون نیز عمل می کنند.
متن استفتاء:
با سلام ، می خواستم از حضرت عالی بپرسم که پوشیدن لباس سیاه ، سوای عبا و عمامه در سوگ سیدالشهدا علیه السلام و سایر معصومین علیهم السلام چه حکمی دارد؟
در غیر این موارد و در حالت غیرعزاداری چه؟
1-مرجع عالیقدر ، آیت الله سید علی حسینی سیستانی:
ج)کراهت آن ثابت نیست.

2-مرجع عالیقدر ، آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی:
ج)در غیر این صورت مذکور پوشیدن لباس سیاه کراهت دارد.

3-مرجع عالیقدر ، آیت الله سید محمد صادق حسینی :
ج)پوشیدن لباس سیاه در سوگ سید الشهدا علیه لسلام و سایر معصومین علیهم السلام از شعائر بسیار پسندیده و در حالت غیر عزاداری ، به نظر من جائز و حتی کراهت هم ندارد.

4-رهبر معظم انقلاب ، آیت الله سید علی ای :
ج)پوشیدن لباس مشکی در ایام عزاداری خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به منظور تعظیم شعائر الهی و اظهار حزن و اندوه موجب تعظیم شعائر الهی حزن و اندوه موجب ترتب ثواب الهی است . در هر صورت کراهت پوشیدن لباس سیاه در غیر نماز ثابت نیست.

5-مرجع عالیقدر ، آیت الله سید صادق شیرازی:
ج)پوشیدن لباس سیاه ، در سوگ اهل بیت و خاصه سیدالشهدا -صلوات الله علیه و آله- مستحب است و ثواب دارد و در غیر آن مکروه است.

6-مرجع عالیقدر ، آیت الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی :
ج)پوشیدن لباس مشکی در عزاداری  اهل بیت علیهم السلام  خصوص سیدالشهدا علیه السلام مطلوب است و چون عزایش ، تعظیم آن بزرگوار است ، می توان گفت:در حال حاضر از شعائر مذهبی است.

7-مرجع عالیقدر ، آیت الله سید محمد سعید طباطبایی حکیم:
ج)پوشیدن لباس سیاه ، به جز عبا و عمامه ، در غیر سوگ حضرات معصومین علیهم السلام و مصائب دین مکروه است.

8-مرجع عالیقدر ، آیت الله ناصر مکارم شیرازی:
ج)به عنوان تعظیم شعائر در عزاداری های معصومین علیهم السلام کار خوبی است، ولی در غیر آن مکروه است.

9-مرجع عالیقدر ، آیت الله سید عبدالکریم اردبیلی :
ج)پوشیدن لباس در روزهای سوگ و عزاداری معصو مین علیهم السلام و بالاخص در سوگ حضرت سیدالشهدا علیه السلام به عنوان شعائر عزاداری اشکال ندارد، ولی پوشیدن لباس سیاه در سایر روزها مکره است و عمامه و عبا استثنا شده است.

10-مرجع عالیقدر ، آیت الله حاج شیخ وحید خراسانی :
ج)پوشیدن لباس سیاه برای عزای ائمه علیهم السلام تعظیم شعائر است و پوشیدن لباس سیاه در نماز مکروه است.

منبع : www.muharram.net

علت نام گذاری ماه محرم علت نام گذاری ماه محرم مقاله ای است که اطلاعات زیادی را در مورد ماه محرم به شما خواهد داد امیدواریم از خواندن مقاله ماه محرم کمال استفاده را ببرید. علت نام گذاری ماه محرم

علت نام گذاری ماه محرم تاسیس تاریخ برای مسلمانان در زمان خلافت خلیفه دوم مسلمین و با م علی (ع) در سال شانزدهم هجری صورت گرفته است. مبدا تاریخ را هجرت پیامبر و ماه نخست آن را محرم، سالی كه هجرت روی داده بود گرفتند (1) علت نامگذاری این ماه آن بود كه در ایام جاهلیت، جنگ در این ماه را حرام می دانستند. علت نام گذاری ماه محرم

ـ  علت نام گذاری ماه محرم در دوم ماه محرم الحرام سال 61 هجری كاروان حضرت امام حسین (ع) وارد كربلا شد و سپاهیان دشمن كه هر روز بر تعدادشان افزوده می شد در روزهای تاسوعا و عاشورا كه روز نهم و دهم محرم می باشد او و یارانش را به شهادت رساندند. پیشوای هشتم شیعیان امام رضا (ع) در خصوص این ماه فرمود: در جاهلیت، حرمت این ماه نگاه داشته می شد و در آن  نمی جنگیدند ولی در این ماه، خونهای ما را ریختند و حرمت ما را شكستند و فرزندان و ن ما را اسیر كردند و خیمه ها را آتش زدند و غارت كردند و حرمت پیامبر را دربارة ذریه اش رعایت نكردند. آیت الله میرزا جواد ملكی تبریزی در مراقبات» نوشته است:كودكانم را می دیدم كه در دهة نخست ماه محرم غذا نمی خوردند و به نان خالی اكتفا می كردند كسی هم به آنان نگفته بود ماه محرم شروع شده است گمان می كنم عشقی درونی آنان را برمی انگیخت.» (2) به همین دلیل ماه محرم با حادثه عاشورا عجین شده است و فرا رسیدن آن دلها را پر از غم می سازد و پیروان و شیفتگان امام حسین (ع) از اول محرم، محافل و مجالسی را سیاهپوش كرده، به یاد آن امام شهید به عزاداری می پردازند (3) علت نام گذاری ماه محرم
 

شیعیان در بزرگداشت شهدای کربلا،

هر روز از دهه اول ماه محرم را مختص به یکی از بزرگان این نهضت جاویدان می دانند.
روز اول محرم : مسلم ابن عقیل علیه السلام

روز دوم محرم : ورود کاروان به کربلا ( ورودیه )

روز سوم محرم : حضرت رقیه علیها السلام

روز چهارم محرم : حضرت حر و اصحاب علیهم السلام - طفلان زینب علیهما السلام

روز پنجم محرم : اصحاب  و عبدالله ابن الحسن علیهم السلام

روز ششم محرم : حضرت قاسم ابن الحسن علیه السلام

روز هفتم محرم : روضه عطش و علی اصغر علیه السلام

روز هشتم محرم : حضرت علی اکبر علیه السلام

روز نهم محرم : روز تاسوعا - حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام

روز دهم محرم : روز عاشورا - حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام - حضرت زینب علیها السلام و شام غریبان

روز یازدهم محرم : حرکت کاروان از کربلا

روز دوازدهم محرم : ورود کاروان به کوفه

1-(تاریخ تحلیلی اسلام/ دكتر شهیدی/ ص130)
2-(پیام آورعاشورا/ مهاجرانی/ص 11)
3-(با اندكی دخل و تصرف/ فرهنگ عاشورا جواد محدثی/ ص 406)

آغازمحّرم

روزی كه علی ذكرلب مردم بود

یك فتنه خفته بین مردم گم بود

هرچند محرّم آیدازراه ،ولی

آغازمحّرم زغدیرخُم بود

سلام بر محرمت حسین جان
به خیمه های ماتمت حسین جان
سلام بر سیاهی عزایت
به جانگدازی غمت حسین جان
سلام بر سرشك عاشقانت
كه هست آب زمزمت حسین جان
سلام بر نوای كودكانی
كه دم گرفته با دمت حسین جان
سلام بر كسیكه با دل آید
به پیشواز مقدمت حسین جان
سلام بر دل شكسته ای كه
بخواهد از تو مرحمت حسین جان
سلام بر نوای عاشقی كه
شد آشنا و محرمت حسین جان
سلام بر حریم با صفایت
به احتزاز پرچمت حسین جان
سلام بر صفای عاشقی كه
كنی بر او تو مرحمت حسین جان
سلام بر حریم عترت تو
به زینب مكرمت حسین جان
سلام بر دلی كه می شود او
فدایی محرمت حسین جان

در ادامه چهل حدیث از احادیث اهل‌بیت (ع) كه به عزاداری، به‌ویژه عزاداری سید و سالار شهیدان می‌پردازد را مرور می‌كنیم.

* آتش عشق حسینى
قال رسول الله (ص): ان لقتل الحسین (ع) حرارة فى قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا.
پیامبراكرم (ص) فرمود: براى شهادت حسین (ع)، حرارت و گرمایى در دل‌هاى مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نمى‏شود. (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص556)

* عاشورا، روز غم
قال الرضا (ع): من كان یوم عاشورا یوم مصیبته و حزنه و بكائه جعل الله عزوجل یوم القیامة یوم فرحه و سروره.
امام رضا (ع) فرمود: هر كس كه عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه‏اش باشد، خداوند روز قیامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى‏دهد. (بحارالانوار، ج 44، ص284)

* محرم، ماه سوگوارى
قال الرضا (ع): كان ابى اذا دخل شهر المحرم لا یرى ضاحكا و كانت الكابة تغلب علیه حتى یمضى منه عشرة ایام، فاذا كان الیوم العاشر كان ذلك الیوم یوم مصیبته و حزنه و بكائه.
امام رضا (ع) فرمود: هر گاه ماه محرم فرا مى‏رسید، پدرم (موسى بن‏ جعفر) دیگر خندان دیده نمى‏شد و غم و افسردگى بر او غلبه مى‏یافت تا آن كه ده روز از محرم مى‏گذشت، روز دهم محرم كه مى‏شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود. (امالى صدوق، ص 111)

* دیده‏هاى خندان
قال رسول الله (ص): یا فاطمة! كل عین باكیة یوم القیامة الا عین بكت على مصاب الحسین فانها ضاحكة مستبشرة بنعیم الجنة.
پیامبراكرم (ص) فرمود: فاطمه جان! روز قیامت هر چشمى گریان است، مگر چشمى كه در مصیبت و عزاى حسین گریسته باشد، كه آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى‏شود. (بحارالانوار،ج 44، ص293)

* سالگرد سوگ حسین (ع)
عن الصادق (ع): نیح على الحسین بن على سنة فى كل یوم و لیلة و ثلاث سنین من الیوم الذى اصیب فیه.
حضرت صادق (ع) فرمود: یك سال تمام، هر شب و روز بر حسین بن على (ع) نوحه‌خوانى شد و سه سال، در روز شهادتش سوگوارى برپا گشت. (بحارالانوار،ج 79، ص102)

* وقف برای عزادارى
قال الصادق (ع): قال لى ابى: یا جعفر! اوقف لى من منالى كذا و كذا النوادب تندبنى عشر سنین بمنى ایام منى.
امام صادق (ع) مى‏فرماید: پدرم امام باقر(ع) به من فرمود: اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه‌خوانان كن كه به مدت ده سال در منا» در ایام حج، بر من نوحه‌خوانى و سوگوارى كنند. (بحارالانوار، ج 46، ص220)

* نوحه‌خوانى سنتى
عن ابى هارون المكفوف قال: دخلت على ابى عبد الله (ع) فقال لى: انشدنى، فأنشدته فقال: لا، كما تنشدون و كما ترثیه عند قبره.
ابوهارون مكفوف مى‏گوید: خدمت حضرت صادق (ع) رسیدم. امام به من فرمود: برایم شعر بخوان». پس برایش اشعارى خواندم. فرمود: اینطور نه، همان طور كه (براى خودتان) شعر خوانى مى‏كنید و همانگونه كه نزد قبر حضرت سید الشهداء مرثیه مى‏خوانى. (بحارالانوار، ج 44، ص287)

* پاداش شعر گفتن براى حسین (ع)
قال الصادق (ع): ما من احد قال فى الحسین شعرا فبكى و ابكى به الا اوجب الله له الجنة و غفر له.
امام صادق (ع) به جعفر بن عفان فرمود: هیچ كس نیست كه درباره حسین (ع) شعرى بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن كه خداوند، بهشت را بر او واجب مى‏كند و او را مى‏آمرزد. (رجال شیخ طوسى، ص289)

* سرودن براى اهل‌بیت (ع)
قال الصادق (ع): من قال فینا بیت شعر بنى الله له بیتا فى الجنة.
امام صادق (ع) فرمود: هر كس در راه ما و براى ما یك بیت شعر بسراید، خداوند براى او خانه‏اى در بهشت، بنا مى‏كند. (وسائل الشیعه،ج 10، ص467)

* اصحاب مدح و مرثیه
قال الصادق (ع): الحمد لله الذى جعل فى الناس من یفد الینا و یمدحنا و یرثى لنا.
امام صادق (ع) فرمود: خدا را سپاس كه در میان مردم، كسانى را قرار داد كه به سوى ما مى‏آیند و بر ما وارد مى‏شوند و ما را مدح و مرثیه مى‏گویند. (وسائل الشیعه، ج 10، ص469)

* شعرخوانى در ایام عزا
قال الرضا (ع): یا دعبل! احب ان تنشدنى شعرا فان هذه الایام حزن كانت علینا اهل البیت (ع).
امام رضا (ع) به دعبل (شاعر اهل بیت) فرمود: اى دعبل! دوست دارم كه برایم شعرى بسرایى و بخوانى، چرا كه این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمى است كه بر ما خاندان رفته است. (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص567)

* مرثیه، نصرت اهل بیت (ع)
عن الرضا (ع): یا دعبل! ارث الحسین (ع) فانت ناصرنا و مادحنا ما دمت حیا فلا تقصر عن نصرنا ما استطعت.
امام رضا (ع) فرمود: اى دعبل! براى حسین بن على (ع) مرثیه بگو، تو تا زنده‏اى، یاور و ستایشگر مایى، تا مى‏توانى، از یارى ما كوتاهى مكن. (جامع احادیث الشیعه،ج 12، ص567)

* شیعیان همراه و همدل با ائمه
قال على (ع): ان الله.اختار لنا شیعة ینصروننا و یفرحون بفرحنا و یحزنون لحزننا.
على (ع) فرمود: خداوند براى ما، شیعیان و پیروانى برگزیده است كه ما را یارى مى‏كنند، با خوشحالى ما خوشحال مى‏شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى‏گردند. (غررالحكم،ج 1، ص235)

* كشته اشك
قال الحسین (ع): انا قتیل العبرة لا یذكرنى مؤمن الا بكى.
حسین بن على (ع) فرمود: من كشته اشكم. هیچ مؤمنى مرا یاد نمى‏كند مگر آن كه ـ به خاطر مصیبتهایمـ گریه مى‏كند. (بحارالانوار، ج 44، ص279)

* یك قطره اشك
قال الحسین (ع): من دمعت عیناه فینا قطرة بوأه الله عز و جل الجنة.
حسین بن على (ع) فرمود: چشمان هر كس كه در مصیبتهاى ما قطره‏اى اشك بریزد، خداوند او را در بهشت جاى مى‏دهد. (احقاق الحق، ج 5، ص523)

* بهشت، پاداش عزادارى
قال على بن الحسین السجاد (ع): ایما مؤمن دمعت عیناه لقتل الحسین و من معه حتى یسیل على خدیه بوأه الله فى الجنة غرفا.
امام سجاد (ع) فرمود: هر مؤمنى كه چشمانش براى كشته‌شدن حسین بن على (ع) و همراهانش اشكبار شود و اشك بر صورتش جارى شود، خداوند او را در غرفه‏هاى بهشتى جاى مى‏دهد. (ینابیع المودّه، ص429)

* به یاد فرزندان فاطمه (س)
قال السجاد (ع): انى لم اذكر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى لذلك عبرة.
امام سجاد (ع) فرمود: من هرگز شهادت فرزندان فاطمه را به یاد نیاوردم، مگر آن كه به خاطر آن، چشمانم اشكبار گشت. (بحارالانوار، ج 46، ص109)

* سوگوارى در خانه‏‌ها
قال الباقر (ع): ثم لیندب الحسین و یبكیه و یأمر من فى داره بالبكاء علیه و یقیم فى داره مصیبته باظهار الجزع علیه و یتلاقون بالبكاء بعضهم بعضا فى البیوت و لیعز بعضهم بعضا بمصاب الحسین (ع).
امام باقر(ع) نسبت به كسانى كه در روز عاشورا نمى‏توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور عزادارى دادند و فرمودند: بر حسین (ع) ندبه و عزادارى و گریه كند و به اهل خانه خود دستور دهد كه بر او بگریند و در خانه‏اش با اظهار گریه و ناله بر حسین (ع)، مراسم عزادارى بر پا كند و یكدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیت گویى در سوگ حسین (ع) در خانه‏هایشان ملاقات كنند. (كامل ایارات، ص175)

* اشك على (ع) در سوگ شهداى كربلا
قال الباقر (ع): مر على بكربلا فى اثنین من اصحابه قال: فلما مر بها ترقرقت عیناه للبكاء ثم قال: هذا مناخ ركابهم و هذا ملقى رحالهم و هیهنا تهراق دماؤهم، طوبى لك من تربة علیك تهراق دماء الأحبة.
امام باقر (ع) فرمود: امیرالمؤمنین (ع) با دو تن از یارانش از كربلا» گذر كردند، حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشمهایش اشك‌آلود شد، سپس فرمود: اینجا مركب‌هایشان بر زمین مى‏خوابد، اینجا محل بار افكندنشان است و اینجا خون‌هایشان ریخته مى‏شود، خوشا به حال تو اى خاكى كه خون دوستان بر روى تو ریخته مى‏شود! (بحارالانوار، ج 44، ص 258)

* اشك، حجاب دوزخ
قال الباقر (ع): ما من رجل ذكرنا او ذكرنا عنده یخرج من عینیه ماء و لو مثل جناح البعوضة الا بنى الله له بیتا فى الجنة و جعل ذلك الدمع حجابا بینه و بین النار.
امام باقر (ع) پس از شنیدن سروده‏هاى كمیت» درباره اهل‌بیت، گریست و سپس فرمود: هیچ كس نیست كه ما را یاد كند، یا نزد او از ما یاد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه‏اى‏ اشك آید، مگر آن كه خداوند برایش در بهشت، خانه‏اى بنا كند و آن اشك را حجاب میان او و آتش دوزخ قرار دهد. (الغدیر، ج 2، ص202)

* بیست سال گریه
قال الصادق (ع): بكى على بن الحسین (ع) عشرین سنة و ما وضع بین یدیه طعام الا بكى.
امام صادق (ع) فرمود: امام زین‌العابدین (ع) بیست سال (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامى پیش روى او نمى‏گذاشتند، مگر این كه گریه مى‏كرد. (بحارالانوار، ج 46، ص 108)

* ادب سوگوارى
قال الصادق (ع): لما مات ابراهیم بن رسول الله (ص) حملت عین رسول الله بالدموع ثم قال النبى (ص): تدمع العین و یحزن القلب و لا نقول ما یسخط الرب و انا بك یا ابراهیم لمحزونون.
امام صادق (ع) فرمود: چون ابراهیم پسر رسول خدا از دنیا رفت، چشم پیامبر پر از اشك شد. سپس پیامبرفرمود: چشم، اشكبار مى‏شود و دل غمگین مى‏‌شود، ولى چیزى نمى‏گوییم كه خدا را به خشم آورد، و ما در سوگ تو اى ابراهیم اندوهناك هستیم. (بحارالانوار، ج 22، ص157)

* چشم‌هاى اشكبار
قال الصادق (ع): من ذكرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه على النار.
امام صادق (ع) فرمود: نزد هر كس كه از ما (و مظلومیت ما) یاد شود و چشمانش پر از اشك گردد، خداوند چهره‏اش را بر آتش دوزخ حرام مى‏كند. (بحارالانوار، ج 44، ص285)

* احیاء خط اهل‌بیت (ع)
قال الصادق (ع): تزاوروا و تلاقوا و تذاكروا و احیوا امرنا.
امام صادق (ع) فرمود: به زیارت و دیدار یكدیگر بروید، با هم به سخن و مذاكره بنشینید و امر ما را ـ كنایه از حكومت و رهبرى ـ زنده كنید. (بحارالانوار، ج 71، ص352)

* مجالس حسینى
قال الصادق (ع) للفضیل: تجلسون و تحدثون؟ فقال: نعم، قال: ان تلك المجالس احبها فأحیوا امرنا، فرحم الله من احیى امرنا.
امام صادق (ع) از فضیل» پرسید: آیا (دور هم) مى‏نشینید و حدیث و سخن مى‏گویید؟ گفت: آرى ‏فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم، پس امر(امامت) ما را زنده بدارید. خداى رحمت كند كسى را كه امر و راه ما را احیا كند. (وسائل الشیعه، ج 10، ص392)

* اشك‌هاى ارزشمند
قال الصادق (ع): .رحم الله دمعتك، اما انك من الذین یعدون من اهل الجزع لنا و الذین یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا، اما انك سترى عند موتك حضور آبائى لك.
امام صادق (ع) به مسمع» كه از سوگواران و گریه كنندگان بر عزاى حسینى بود، فرمود: خداى، اشك تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانى كه از دلسوختگان ما به شمار مى‏آیند، و از آنانى كه با شادى ما شاد مى‏شوند و با اندوه ما غمگین مى‏گردند. آگاه باش! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهى بود. (وسائل الشیعه، ج 10، ص397)

* دل‌هاى سوخته
قال الصادق (ع): اللهم.و ارحم تلك الأعین التى جرت دموعها رحمة لنا و ارحم تلك القلوب التى جزعت و احترقت لنا و ارحم الصرخة التى كانت لنا.
امام صادق (ع) بر سجاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت، چنین دعا مى‏كرد و مى‏فرمود: خدایا.آن دیدگان را كه اشك‌هایش در راه ترحم و عاطفه بر ما جارى شده و دل‌هایى را كه به خاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله‏هایى را كه در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده. (بحارالانوار، ج 98، ص8)

* گریه بر مظلومیت شیعه
قال الصادق (ع): من دمعت عینه فینا دمعة لدم سفك لنا او حق لنا نقصناه او عرض انتهك لنا او لأحد من شیعتنا بوأه الله تعالى بها فى الجنة حقبا.
امام صادق (ع) فرمود: هر كس كه چشمش در راه ما گریان شود، به خاطر خونى كه از ما ریخته شده است، یا حقى كه از ما گرفته‏اند، یا آبرویى كه از ما یا یكى از شیعیان ما برده وهتك حرمت كرده‏اند، خداى متعال به همین سبب، او را در بهشت جاودان، براى ابد جاى مى‏دهد. (امالى شیخ مفید، ص175)

* ثواب بى حساب
قال الصادق (ع): لكل شیى‏ء ثواب الا الدمعة فینا.
امام صادق (ع) فرمود: هر چیزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشكى كه براى ما ریخته شود ـ كه چیزى با آن برابرى نمى‏كند و مزد بى اندازه داردـ .(جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص548)


كوثر و اشك
قال الصادق (ع): ما من عین بكت لنا الا نعمت بالنظر الى الكوثر و سقیت منه.
امام صادق (ع) فرمود: هیچ چشمى نیست كه براى ما بگرید، مگر این كه برخوردار از نعمت نگاه به كوثر» مى‏شود و از آن سیرابش مى‏كنند. (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص554)

* گریه آسمان
عن الصادق (ع): یا زرارة! ان السماء بكت على الحسین اربعین صباحا.
امام صادق (ع) فرمود: اى زراره! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن على (ع) گریه كرد. (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص552)

* گریه و اندوه مطلوب
قال الصادق (ع):كل الجزع و البكاء مكروه سوى الجزع و البكاء على الحسین (ع).
امام صادق (ع) فرمود: هر نالیدن و گریه‏اى مكروه است، مگر ناله و گریه بر حسین (ع). (بحارالانوار، ج 45، ص313)

* پیامبر (ص) و گریه بر شهید
قال الصادق (ع):ان النبى لما جائته وفاة جعفر بن ابى طالب و زید بن حارثة كان اذا دخل بیته كثر بكائه علیهما جدا و یقول: كانا یحدثانى و یؤانسانى فذهبا جمیعا.
امام صادق (ع) فرمود: وقتى خبر شهادت جعفر بن ابى طالب و زید بن حارثه به پیامبر خدا رسید، از آن پس هر گاه وارد خانه‏ مى‏شد، بر آن دو شهید به شدت مى‏گریست و مى‏فرمود : آن دو شهید، با من هم سخن و همدم و انیس بودند، و هر دو رفتند! (من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص177)

* نفس هاى تسبیح
قال الصادق (ع):نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عبادة و كتمان سرنا جهاد فى سبیل الله. ثم قال ابو عبد الله (ع): یجب ان یكتب هذا الحدیث بالذهب.
امام صادق (ع) فرمود: نفس كسى كه به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست. سپس امام صادق (ع) افزود: این حدیث را باید با طلا نوشت! (امالى شیخ مفید، ص 338)

* فرشتگان سوگوار
قال الصادق (ع): اربعة الاف ملك عند قبر الحسین (ع) شعث غبر یبكونه الى یوم القیامة.
امام صادق (ع) فرمود: 4 هزار فرشته نزد قبر سید الشهدا (ع) ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت مى‏گریند. (كامل ایارات، ص 119)

* گریه بر حسین (ع)
قال الرضا (ع): یا ابن شبیب! ان كنت باكیا لشى‏ء فابك للحسین بن على بن ابى طالب (ع) فانه ذبح كما یذبح الكبش.
امام رضا (ع) به ریان بن شبیب» فرمود: اى پسر شبیب! اگر بر چیزى گریه مى‏كنى، بر حسین بن على بن ابى طالب (ع) گریه كن، چرا كه او را مانند گوسفند سر بریدند. (بحارالانوار، ج 44، ص 286)

* مجالسى به یاد ائمه
قال الرضا (ع):من جلس مجلسا یحیى فیه امرنا لم یمت قلبه یوم تموت القلوب.
امام رضا (ع) فرمود: هر كس در مجلسى بنشیند كه در آن، امر (و خط و مرام ما) احیا مى‏شود، دلش در روزى كه دلها مى‏میرند، نمى‏میرد. (بحارالانوار، ج 44، ص278)

* آثار گریستن بر حسین (ع)
قال الرضا (ع): فعلى مثل الحسین فلیبك الباكون فان البكاء علیه یحط الذنوب العظام.
امام رضا (ع) فرمود: گریه كنندگان باید بر كسى همچون حسین (ع) گریه كنند، چرا كه گریستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى‏ریزد. ( بحارالانوار، ج 44، ص284)

* اشك و آمرزش گناه
قال الرضا (ع): یابن شبیب! ان بكیت على الحسین (ع) حتى تصیر دموعك على خدیك غفر الله لك كل ذنب اذنبته صغیرا كان او كبیرا قلیلا كان او كثیرا.
امام رضا (ع) فرمود: اى پسر شبیب! اگر بر، حسین (ع) آن قدر گریه كنى كه اشك‌هایت بر چهره‏ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را كه مرتكب شده‏اى مى‏آمرزد، كوچك باشد یا بزرگ، كم باشد یا زیاد. (امالى صدوق، ص112)

* همدلى با عترت
قال الرضا (ع): ان سرك ان تكون معنا فى الدرجات العلى من الجنان فاحزن لحزننا و افرح لفرحنا.
امام رضا (ع) به ریان بن شبیب» فرمود: اگر تو را خوشحال مى‏كند كه در درجات والاى بهشت با ما باشى، پس در اندوه ما غمگین باش و در شادى ما خوشحال باش. (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص

منبع : www.muharram.net

اعمال ماه محرم چیست؟ اعمال ماه محرم اعمالی است که در این ماه از معصومین رسیده است که در مقاله اعمال ماه محرم برای شما بیان می نماییم.

چرا محرم؟!

پیش از اسلام عرب، جنگ در این ماه را حرام می‌دانست و ترك مخاصمه می‌كرد؛ لذا از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد.(1) و روز اول محرم را اول سال قمری قرار دادند.(2) در توضیح این كه چرا ماه‌های دیگر كه جنگ در آنها حرام است، محرم نامیده نمی‌شود می‌توان گفت: چون ترك جنگ از این ماه شروع می‌شد به آن محرم گفتند.

این ماه در مكتب تشیع یادآور نهضت حضرت سیدالشهدا و حماسه‌ جاودان كربلاست.

این ماه، یادآور دلاورمردی‌های یاران با وفای اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، فداكاری‌های زینب كبری(سلام الله علیها)، حضرت سجاد(علیه السلام)، و همه‌ اسرای كاروان امام حسین(علیه السلام)، است. این ماه، یادآور خطبه‌ها و شعارهای آگاهی‌بخش سالار شهیدان، نطق آتشین حضرت زینب(سلام الله علیها) و خطابه‌ غرّای زین العابدین(علیه السلام)، است.

این ماه، یادآور استقامت حبیب بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.

آری این ماه، ماه پیروزی حق بر باطل است.

محرم از منظر ائمه(علیهم السلام)

شیعیان از امام رضا(علیه السلام)، چنین نقل شده است:

وقتی محرم فرا می‌رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد، حزن و اندوه تا پایان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.»(3)

همچنین حضرت امام رضا(علیه السلام) درباره‌ عاشورا می‌فرماید:

كسی كه عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند قیامت را روز شادمانی و سرور او قرار خواهد داد.»(4)

اعمال شب اول ماه محرم

1ـ نماز: این شب چند نماز دارد كه یكی از آنها به شرح ذیل است:

دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد یازده مرتبه سوره‌ توحید خوانده شود.

در فضیلت این نماز چنین آمده است:

خواندن این نماز و روزه داشتن روزش موجب امنیّت است و كسی كه این عمل را انجام دهد، گویا تمام سال بر كار نیك مداومت داشته است.»(5)

2ـ احیای این شب.(6)

3ـ نیایش و دعا.(7)

روز اول محرم

اول محرم هر سال اولین روز سال قمری است. از امام محمدباقر(علیه السلام) روایت شده است: آن كس كه این روز را روزه بدارد، خداوند دعایش را اجابت می‌كند، همانگونه كه دعای زكریا(علیه السلام) را اجابت كرد.»(8)

دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعای زیر قرائت گردد:

اللّهم انت الاله القدیم و هذه سنةٌ جدیدةٌ فاسئلك فیها العصمة من الشیطان و القوَّة علی هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»(9)؛ بارالها! تو خدای قدیم و جاودانی و این سال، سال نو است، از تو می‌خواهم كه مرا در این سال از شیطان حفظ كنی و بر نفس اماره (راهنمایی كننده) به بدی پیروز سازی.

روز دوم محرم

در چنین روزی كاروان امام حسین(علیه السلام) در سال 61 ه‍ .ق وارد سرزمین كربلا شد و با ممانعت لشكر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گردید.(10)

روز سوم محرم

از پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) نقل شده است:

هر كس در این روز روزه بگیرد، خداوند دعایش را اجابت كند.»(11)

در آن روز سپاه عمر بن سعد وارد كربلا شد.

روز چهارم محرم

بی‌نتیجه بودن مذاكره حضرت سیدالشهداء(علیه السلام)، با عمر بن سعد برای وادار كردن لشكر وی به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

روز هفتم محرم

روزه گرفتن مستحب است.

روز نهم محرم

تاسوعای حسینی، روز محاصره‌ امام حسین(علیه السلام) و اصحابش در سرزمین كربلا توسط سپاه شمر.(12)

اعمال شب عاشورا

1ـ چند نماز برای این شب در روایات آمده است كه یكی از آنها چنین است:

چهار ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره‌ حمد، 50 بار سوره‌ توحید خوانده می‌شود. پس از پایان نماز، 70 بار سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اكبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العلیّ العظیم» خوانده شود.(13)

2ـ احیای این شب كنار قبر امام حسین(علیه السلام).(14)

3ـ دعا و نیایش. (15)

روز عاشورا

1ـ عزاداری بر امام حسین(علیه السلام) و شهدای كربلا، در این مورد از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است:

هر كس كار و كوشش را در این روز، رها كند، خداوند خواسته‌هایش را برآورد و هر كس این روز را با حزن و اندوه سپری كند، خداوند قیامت را روز خوشحالی او قرار دهد. (16)

2ـ زیارت امام حسین(علیه السلام).(17)

3ـ روزه گرفتن در این روز كراهت دارد؛ ولی بهتر است بدون قصد روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشامیدن خودداری شود. ()

4ـ آب دادن به زائران امام حسین(علیه السلام).(19)

5ـ خواندن سوره توحید هزار مرتبه.(20)

6ـ خواندن زیارت عاشورا. (21)

7ـ گفتن هزار بار ذكر اللّهم العن قتلة الحسین(علیه السلام).»(22)

روز دوازدهم محرم

ورود كاروان اسیران كربلا به كوفه و شهادت حضرت سجاد(علیه السلام) در سال 94 ه‍ .ق.

روز بیست و یكم محرم

1ـ روزه‌ این روز مطلوب است. (23)

پی‌نوشت‌ها:

1- مصباح كفعمی، ص 509.

2- فرهنگ عاشورا، ص 405، جواد محدثی.

3- وسائل الشیعه، ج 5، ص 394، حدیث 8.

4- همان، حدیث 7.

5- بحارالانوار، ج 98، ص 333؛ وسائل الشیعه، ج 5، ص 294، حدیث 1؛ مفاتیح الجنان، ص 286.

6- مصباح المتهجد، ص 783.

7- بحارالانوار، ج 98، ص 324.

8- عروة الوثقی، ج 2، ص 243؛ وسائل الشیعه، ج 7، ص 347، حدیث 3.

9- بحارالانوار، ج 98، ص 334.

10- فرهنگ عاشورا، ص 406.

11- عروة الوثقی، ج 2، ص 242؛ وسائل الشیعه، ج 7، ص 348.

12- وسائل الشیعه، ج 7، ص 339، حدیث 1.

13- همان، ص 295، حدیث 4 و 5.

14- بحارالانوار، ج 98، ص 340.

15- همان، ص 338.

16- بحارالانوار، ج 98، ص 43، حدیث 5.

17- كامل ایارات، ص 174، حدیث 5 و 6.

- وسائل الشیعه، ج 7، ص 338، حدیث 7.

19- كامل ایارات، ص 174، حدیث 5.

20- وسائل الشیعه، ج 7، ص 339، حدیث 8.

21- كامل ایارات، ص 174.

22- مفاتیح الجنان، ص 298.

23- بحارالانوار، ج 98، ص 345، حدیث 1.

منبع : www.muharram.net

فروشگاه تخصصی تی شرت محرم

جملات زیبا و جدید در وصف محرم اس ام اس ها و جملات زیبا مخصوص ماه محرم را با زیباترین و جدید ترین جمله های محرم در سایت محرم دات نت مشاهده نمایید. جملات زیبا و جدید در وصف محرم

شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد
با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد  . . .
شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
شش ماهه على به دوش بابش دادند / یک جام از آن باده نابش دادند
چون با لب تشنه حاجت آب نمود / با تیر سه شعبه اى جوابش دادند . . .
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
این خاک به خون عاشقان آذین است
این است در این قبیله آیین ، این است
زاین روست که بی سوار برمی گردد
اسب تو که زین و یال آن خونین است . . .
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
مه، بارقه اى ست در شبستان حسین
شب، حادثه اى ز درد پنهان حسین
هر صبح، ز دامن افق، خون آلود
خورشید برآید از گریبان حسین . . .
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
حسین ، کشته دیروز و رهبر روز است
قیام اوست ، که پیوسته نهضت آموز است
تمام زندگی او ، عقیده بود و جهاد
اگر چه مدت جنگ حسین ، یک روز است . . .
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
هر سال برای تو سیه می پوشیم / در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم
ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز / با یاد لب تو آب را می نوشیم . . .
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
خط تو با خون تو آغاز می شود، از آن زمان که تو ایستادی
دین راه افتاد و چون فرو افتادی، حق برخاست.
یا حسین
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
لب تشنه ام از سپیده آبم بدهید
جامی ز زلال آفتابم بدهید
من پرسش سوزان حسینم یاران
با حنجره عشق جوابم بدهید . . .
.
جملات زیبا و جدید در وصف محرم.
.
در عزای شه دین کرببلا می لرزد / نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد
گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش / کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد
.
.
.

زد شرر بر قلب خونین تو، در دشت بلا
داغ مرگ اکبر گلگون قبایت، یا حسین
جان فدا کردى به راه مکتب آزادگى
جان هر آزاده اى گردد، فدایت یا حسین . . .
.
.
.
صد نوا خیزد ز ناى نینوایت، یا حسین / نغمه هاى عشق باشد در نوایت، یا حسین
میزند آتش، به قلب دوستانت دم به دم / داستان جانگداز کربلایت، یا حسین
.
.
.
به جز اینکه امام حسین در عاشورا شهید شده است
عاشورا نیز در تاریخ شهید شده است.
و پیام اصلی عاشورا(عدالت) نیز فراموش شده است.
پس در هر عاشورایی دو شهید موجود است و بر هر شهیدی نوحه ای واجب.
.
.
.
امــام صابــران بـودم، خمیدم / جدا از شاخه شد یـاس امیدم
چو دست از جسم عباسم جدا شد / سـر خود را به نوک نیزه دیدم
.
.
.
هر که مرا به روضه تو راه داده است
تاج محبت تو به فرقم نهاده است
از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما
تصویری از عزای محرم فتاده است  . . .
.
.
.
هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند / با سرورِ آفتاب بیعت کردند
رفتند و به دریای ابد پیوستند / چون رود ، به اصل خویش رجعت کردند . . .
.
.
.
اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است / وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است
نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها / هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است  . . .
.
.
.
الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع) / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین (ع)
یعنی که تأملی کنید ای یاران ! / آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع) . . . ؟
.
.
.
آن حسینى که شرف یافته دین از شرفش
سر و جان داد ز کف تا نرود دین ز کفش
هدف تیر بلا ساخت على اصغر خویش
تا که سرمشق بگیرد بشر از این هدفش . . .
.
.
.
همواره تجّسم قیام است حسین (ع)
در سینة عاشقان ، پیام است حسین (ع)
در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز
دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین (ع)
.
.
.
عشقی به حسین عشق زینب نشود / این عشق جدا ز شیعه یارب نشود
در روز و شبی که من نگریم ز غمش / آن شام سحر و آن سحرم شب نشود
.
.
.

ماهی که ز آفتاب روشن تر بود
لب تشنه آب و تشنه باور بود
می رفت و دل از حسین می برد که او
پیغمبر کربلا، علی اکبر بود
.
.
.
هلال خون، مه خون، ماه اشک، ماه عزاست
عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست
خمیده قامت گردون، شکسته پشت فلک
روانه خون دل از چشم آدم و حوّاست
.
.
.
ازبهر ستیز و مرگ ، آماده شوید / در محضر عشق دوست ، افتاده شوید
از خون حسین بشنوید این پیغام / در طول زمان همیشه آزاده شوید
.
.
.
چون دید به نوک نی سرش را خورشید
بر خاک، تن مطهرش را خورشید
آرام ، حریر نور خود را گسترد
پوشاند پیکرش را خورشید
.
.
.
به جای جای دلم جای پای تو است حسین
خوشم که حنجره ام نینوای تو است حسین
هزار چشمه ی اشکم اگر دهند به چشم
خدا گواهست که وقف عزای تو است حسین
.
.
.
باز شد ماه محرّم، کربلا را بنگرید / حجّ عاشورای خون، سعی و صفا را بنگرید
وعده‏گاه وصل جانان، قبله‏گاه اهل دل / کوی هفتادودو قربانی، منا را بنگرید
.
.
.
ای از ازل به مهر تو دل آشنا حسین / وی تا ابد لوای عزایت به پا حسین
هر ماه در عزای تو، ماه محرّم است / هرجا بود به یاد غمت کربلا حسین
.
.
.
خاک حرمت ، مهر نماز است حسین (ع)
راه تو ، همیشه چاره‌ساز است حسین (ع)
ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم
از خون تو شیعه ، سرافزار است حسین(ع)
.
.
.
کسی چون من گل پرپر نبیند
گلـوی پـاره اصغـر نبینـد
بدست خویش کندم قبر او را
که این قنداقه را مادر نبیند . . .
.
.
.
در دشت عطش ، لاله صفت سوخت حسین (ع)
تا مشعل آزادگی افروخت حسین (ع)
بر لوح فلق ، تا به قیامت ، نقش است
درسی که زخون ، به خلق آموخت حسین (ع)
.
.
.

هم حیّ علی الفّلاح » او خونین بود
هم سجده بی سلاح او خونین بود
افسوس که چند ساعتی بعد نماز
پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .
.
.
.
آن روز که آهنگ سفر داشت حسین (ع)
از راز شهادتش خبر داشت حسین (ع)
از بهر سرودن یکی قطعة سرخ
هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین (ع)
.
.
.
اصغر که نسیم عشق مویش بوسید / خورشید ولایت سر و رویش بوسید
می خواست حسین تا ببوسد لب او / تیر آمد و زودتر گلویش بوسید

منبع : www.muharram.net

فروشگاه تخصصی تی شرت محرم

گالری عکس های جدید محرم گالری عکس محرم شامل عکس هایی زیبا در ارتباط با ماه محرم و عاشوراست. گالری عکس های جدید محرم

منبع : www.muharram.net

فروشگاه تخصصی تی شرت محرم

روز های ماه محرم از اول تا دهم روز عاشورا روز دهم ماه محرم است که در این مقاله به احادیث مربوط به دهم ماه محرم اشاره می کنیم.

در آغاز گفته های لغت نامه ها را می آوریم: روز های ماه محرم از اول تا دهم

× کتاب العین از خلیل بن احمد:

عاشورا الیوم العاشر من المحرم . و یقال: بل التاسع . کان المسلمون یصومونه قبل فرض شهر رمضان . ⁽²⁾

× تهذیب اللغة از ابی منصور محمد بن احمد ازهری:

قال اللیث ⁽³⁾: و یوم عاشوراء هو الیوم العاشر من المحرم، قلت: ولم اسمع فی

امثلة الاسماء اسما علی فاعولا، الا احرفا قلیلة . قال ابن بزرج ⁽⁴⁾: الضاروراء: الضراء، والساروراء: السراء، والدالولاء: الدالة . وقال ابن الاعرابی ⁽⁵⁾: الخابوراء: موضع . ⁽⁶⁾

و روی عن ابن عباس انه قال فی صوم عاشوراء: لئن سلمت الی قابل لاصومن الیوم التاسع . و روی عنه انه قال: رعت الابل عشرا ⁽⁷⁾ و انما هی تسعة ایام .

قلت: ولقول ابن عباس وجوه من التاویلات:

احدها انه کره موافقة الیهود لانهم یصومون الیوم العاشر . و روی عن ابن عیینه عن عبیدالله بن ابی یزید قال: سمعت ابن عباس یقول: صوموا التاسع و العاشر ولاتشبهوا بالیهود .

والوجه الثانی ما قال اسماعیل بن یحیی المزنی ⁽⁸⁾: یحتمل ان ی التاسع العاشر .

قلت کانه تاول فیه عشرالورد انها تسعة و هو الذی حکاه اللیث عن الخلیل و لیس ببعید من الثواب . ⁽⁹⁾

× جمهرة اللغة از ابن درید:

عاشوراء یوم سمی فی الاسلام ولم یعرف فی الجاهلیة و لیس فی کلامهم فاعولاء ممدودا الا عاشوراء . هکذا قال البصریون وزعم قوم عن ابن الاعرابی انه سمع خابوراء اخبرنی بذلک حامد بن طرفة ⁽¹⁰⁾ عنه . ولم یجئ بهذا الحرف اصحابنا و لا ادری مما هو .

فاما عاشوراء فعلی فاعولاء وقد حکی علی هذا الوزن خابوراء موضع ولم یجئ فی کلامهم غیره - و ستراه فی اللفیف ان شاء الله - والعاشوراء قد تکلموا به قدیما و کانت الیهود تصومه فقال النبی صلی الله علیه وآله: نحن احق بصومه .

× النهایة ابن اثیر :

و فیه (ای فی الحدیث) ذکر عاشوراء هو الیوم العاشر من المحرم و هو اسم اسلامی . ولیس فی کلامهم فاعولاء بالمد غیره، وقد الحق به تاسوعاء و هو تاسع المحرم . وقیل ان عاشوراء هو التاسع، ماخوذ من العشر فی اوراد الابل - وقد تقدم مبسوطا فی حرف التاء . -

فیه (ای فی الحدیث) : لئن بقیت الی قابل لاصومن تاسوعاء هو الیوم التاسع من المحرم . و انما قال ذلک کراهة لموافقة الیهود فانهم کانوا یصومون عاشوراء و هو العاشر، فاراد ان یخالفهم و یصوم التاسع .

قال الازهری: اراد بتاسوعاء عاشوراء، کانه تاول فیه عشر ورد الابل تقول العرب: وردت الابل عشرا اذا وردت الیوم التاسع .

و ظاهر الحدیث یدل علی خلافه، لانه قد کان یصوم عاشوراء و هو الیوم العاشر ثم قال: لئن بقیت الی قابل لاصومن تاسوعاء، فکیف یعد بصوم قد کان یصومه . ⁽¹¹⁾

× مقائیس اللغة ابن فارس:

عاشوراء الیوم العاشر من المحرم . ⁽¹²⁾

× لسان العرب ابن منظور:

عاشوراء و عشوراء ممدودان: الیوم العاشر من المحرم . و قیل: التاسع . . . ⁽¹³⁾

× صحاح اللغة جوهری:

یوم عاشوراء و عشوراء ایضا ممدودان .

والتاسوعاء قبل یوم العاشوراء، و اظنه مولدا . ⁽¹⁴⁾

× قاموس المحیط فیروزآبادی:

العاشوراء و العشوراء و یقصران و العاشور: عاشر المحرم او تاسعه .

التاسوعاء قبل یوم عاشوراء، مولد . ⁽¹⁵⁾

× تاج العروس زبیدی:

(العاشوراء) قال شیخنا: قلت: المعروف تجرده من آل (والعشوراء ممدودان و تقصران و العاشور عاشر محرم) وقد الحق به تاسوعاء . قلت: هذه و الالفاظ الاربعة التی ذکرها الازهری یستدرک بها علی بن درید حیث قال فی الجمهرة: لیس لهم فاعولاء غیر عاشوراء لاثانی له قال شیخنا: و یستدرک علیهم حاضوراء . و زاد ابن خالویه ⁽¹⁶⁾ ساموعاء (او تاسعه) و به اول المزنی الحدیث: لاصومن التاسع فقال یحتمل ان ی التاسع هو العاشر . . . . ⁽¹⁷⁾

× الغریبین از هروی:

و فی حدیث ابن عباس: لئن بقیت الی قابل لاصومن التاسع . قال ابو منصور یعنی عاشوراء، کانه تاول فیه عشر الورد انها تسعة ایام والعرب تقول وردت الابل عشرا اذا وردت یوم التاسع . . . و یحتمل ان ی کره موافقة الیهود لانهم یصومون الیوم العاشر فاراد ان یخالفهم و یصوم الیوم التاسع . ⁽⁾

× السامی فی الاسامی از میدانی:

فصل فی مشاهیر ایام العرب فی السنة یوم عاشوراء و عشوراء روز دهم از محرم . ⁽¹⁹⁾

× مختار الصحاح رازی:

یوم عاشوراء و عشوراء ایضا ممدودان .

التاسوعاء بالمد قبل یوم العاشوراء، و اظنه مولدا . ⁽²⁰⁾

× مصباح المنیر از فیومی:

و عاشوراء عاشر المحرم . . . و فیها لغات: المد و القصر مع الالف بعد العین و عشوراء بالمد مع حذف الالف .

و قوله علیه الصلاة والسلام: لاصومن التاسع .

مذهب ابن عباس و اخذ به بعض العلماء ان المراد بالتاسع یوم عاشوراء فعاشوراء عنده تاسع المحرم، و المشهور من اقاویل العلماء سلفهم و خلفهم ان عاشوراء عاشر المحرم و التاسوعاء تاسع المحرم استدلالا بالحدیث الصحیح انه علیه الصلاة و السلام صام عاشوراء فقیل له: ان الیهود و النصاری ⁽²¹⁾ تعظمه فقال: فاذا کان العام المقبل صمنا التاسع . فانه یدل علی انه یصوم غیر التاسع فلایصح ان یعد بصوم ماقدصامه .

و قیل اراد ترک العاشر و صوم التاسع وحده خلافا لاهل الکتاب . وفیه نظر

لقوله علیه الصلاة والسلام فی حدیث: صوموا یوم عاشوراء و خالفوا الیهود صوموا قبله یوما و بعده یوما . و معناه صوموا معه یوما قبله او بعده حتی تخرجوا عن التشبیه بالیهود فی افراد العاشر .

و اختلف هل کان واجبا و نسخ بصوم رمضان او لم یکن واجبا قط . واتفقوا علی ان صومه سنة .

و اما تاسوعاء فقال الجوهری اظنه مولدا . و قال الصغانی ⁽²²⁾ مولد . فینبعی ان یقال اذا استعمل مع عاشوراء فهو قیاس العربی لاجل الازدواج، و ان استعمل وحده فمسلم ان کان غیر مسموع . ⁽²³⁾

× مجمع البحرین از طریحی:

التاسوعاء قبل یوم العاشوراء . قال الجوهری: و اظنه مولدا .

یوم عاشوراء بالمد و القصر و هو عاشر المحرم و هو اسم اسلامی و جاء عشوراء بالمد مع حذف الالف التی بعد العین . . . . ⁽²⁴⁾

× منتهی الارب از صفی پور (سده سیزدهم) :

عاشوراء بالمد دهم محرم یا نهم آن . و در آن لغات است: عشوراء بالمد و عاشوری و عشوری مقصورین و عاشور . . . وقال بعضهم: عاشوراء معرفة لایدخل علیها الالف و اللام و لا یوصف بها الیوم و لکن یضاف الیها .

تاسوعاء روز نهم محرم . مولد است . ⁽²⁵⁾

× معیار اللغة از محمد علی شیرازی (سده سیزدهم) :

العاشوراء ککافور و العاشوراء بالممدود و العشوراء کصبور بالممدودة و تقصران عاشر المحرم قتل فیه الحسین بن علی علیهما السلام .

التاسوعاء ککافور بالممدودة التاسع من المحرم . ⁽²⁶⁾

× ترجمه قاموس المحیط از محمد یحیی قزوینی (سده دوازدهم) :

عاشوراء بر وزن باحوراء و عشوراء بر وزن صغوراء و هر دو به قصر هم آمده و عاشور بر وزن کافور دهم ماه محرم یا نهم محرم است .

تاسوعاء به مد آخر روز پیش از عاشوراست . و جوهری گوید که گمان من این است که مولد است . ⁽²⁷⁾

× منتخب اللغة شاه جهانی از سید عبدالرشید حسینی مدنی:

عاشور دهم روز محرم یا نهم روز، و آن را عاشوراء و عشوراء نیز خوانند . ⁽²⁸⁾

× اقرب الموارد از شرتوتی لبنانی:

العاشور و العاشوراء و العاشوری و العشوری عاشر المحرم و قیل تاسعه، والمشهور ان عاشوراء عاشر محرم و تاسوعاء تاسعه .

التاسوعاء الیوم التاسع من الشهر، و علیه روایة: لئن بقیت الی قابل لاصومن تاسوعاء . ⁽²⁹⁾

× دستور العلماء از قاضی عبدالنبی احمد نگری:

عاشوراء هو الیوم العاشر من المحرم، یوم عظیم حدثت فیه حوادث عظیمة عجیبة البیان، کخلق آدم علیه السلام، و اخراجه من الجنان و قبول توبته و مغفرة العصیان، و طوفان نوح علیه السلام سیما شهادة الامام الهمام المظلوم المعصوم الشهید السعید ابی عبدالله الحسین رضی الله عنه ابن اسدالله الغالب علی بن

ابی طالب کرم الله وجهه، و سیحدث فیه امور عظام جسام او مهولة مخوفة کخروج الامام الهمام محمد المهدی رضی الله تعالی عنه، و نزول عیسی علیه السلام من السماء و خروج الدجال و دابة الارض خصوصا قیام القائم کما اخبر به المخبر الصادق الصدوق نبی آخر امان علیه و علی آله الصلاة السلام من الله الملک المنان واستحسن الفقهاء فیه عشرة اعمال کما قال من الاکابر:

علیکم یوم عاشوراء قومی

بان تاتوا بعشر من فصال

بصوم و الصلاة و مسح اید

علی راس الیتیم و الاغتسال

و صلح و العیادة للاعلاء

و توسیع الطعام علی العیال

و ثامنها زیارة عالمیکم

و تاسعها الدعاء مع اکتحال

ولم تثبت هذه الاعمال من الاحادیث الصحیحة فان الاحادیث المنقولة موضوعات .

نعم الصوم و توسیع الطعام علی العیال فی الیوم المذکور ثابت بالاحادیث الصحیحة .

و انما سمی عاشوراء لان الله تعالی اعطی لعشرة من الانبیاء عشر کرامات فی ذلک الیوم آدم و ادریس و نوحا و یونس و ایوب و یوسف و موسی و عیسی و ابراهیم و محمد صلوات الله علیهم اجمعین .

و هذا یوم من اطاع الله تعالی فیه نال جزیل الثواب و من عصاه فیه عوقب باشد العقاب و العذاب کقاتل حسین بن علی رضی الله تعالی عنهما، بل من امر بقتله و استبشربه .

و فی الیواقیت ⁽³⁰⁾: یجب علی الابوین ان یامر الصبی بصوم یوم عاشوراء اذا کان لایلحقه ضرر لانه روی فی الاخبار ان النبی المختار علیه السلام کان یدعوالحسن والحسین رضی الله تعالی عنهما وقت السحر و یلقی البزاق فی فیهما و کان یقول لفاطمة رضی الله تعالی عنها: لاتطعمیهما الیوم شیئا فان هذا یوم تصوم الوحوش و لاتاکل . ⁽³¹⁾

و فی الملتقط ⁽³²⁾ روی ابوسعید الخدری رضی الله تعالی عنه عن النبی علیه الصلاة والسلام انه قال: من صام یوم عاشورا، کان کفارة لذنب سنة، و من وسع النفقة علی عیاله یوسع الله علیه الرزق سنة .

و فی الشرعیة ⁽³³⁾: یستحب ان یصوم قبل یوم عاشوراء یوما و بعده یوما خلافا لاهل الکتاب .

و اعلم ان الفقهاء و العباد یلتزمون الصلاة و الادعیة فی هذا الیوم و یذکرون فیها الاحادیث ولم یثبت شی ء منها عند اهل الحدیث غیر الصوم و توسیع الطعام ⁽³⁴⁾ کما مر . ⁽³⁵⁾

از مطالبی که از این بیست کتاب نقل شد مطالب ذیل استفاده می شود:

1) در زبان عربی واژه ای که بر وزن عاشوراء» باشد یا نداریم و یا بسیار کم است .

2) این واژه به چهار وزن دیگر هم استعمال شده است: عاشور، عاشوری، عشوراء و عشوری .

3) بعضی گفته اند این کلمه معرفه است و الف و لام بر سر آن در نمی آید و صفت یوم قرار نمی گیرد بلکه یوم به آن اضافه می شود .

4) صاحب جمهرة اللغة و صاحب النهایة صاحب و مجمع البحرین گفته اند: این واژه اسم اسلامی است و قبل از اسلام نبوده است .

اما ظاهرا این مطلب درست نیست زیرا در نقلهای متعدد از عاشوراء قبل از اسلام سخن رفته است که در همین مقال قبلا یاد شد و بعد هم خواهد آمد مگر اینکه گفته شود: قبل از اسلام مصداق عاشوراء - یعنی دهم یا نهم محرم - مطرح بوده است نه واژه عاشوراء .

5) با اینکه در تاریخ حادثه کربلا و مطالب مربوط به آن هر جا واژه عاشوراء به کار برده شده و می شود مقصود دهم محرم است اما در موارد دیگر احتمال داده شده که مقصود از عاشوراء نهم محرم باشد و با تاسوعاء فرقی نداشته باشد .

اما ظاهرا این احتمال ناشی از استفاده نادرست از برخی روایات باشد زیرا معنی روایت: لاصومن التاسع » افزودن روزه روز نهم به روز دهم است (همانطور که در روایات آمده و در آینده نقل خواهد شد) نه اینکه مقصود از نهم ماه، عاشورا باشد .

فیومی در مصباح المنیر گوید: المشهور من اقاویل العلماء سلفهم و خلفهم ان عاشوراء عاشر المحرم و التاسوعاء تاسع المحرم » ⁽³⁶⁾ علاوه براین ماده ع ش ر» براین مطلب گواهی می دهد .

6) و کسانی که احتمال داده اند مقصود از عاشورا نهم محرم باشد گفته اند: هنگامی که شتر نه روز از آب استفاده کند یعنی وارد روز نهم شود گفته می شود وردت الابل عشرا» و این به خاطر آن است که تتمه روز اول و ابتدای روز آخر را به حساب می آورند و مجموعا ده می شود و بنابراین اطلاق عاشورا بر روز نهم بی اشکال است . ⁽³⁷⁾

و واضح است این مطلب یک توجیه است اگر اصل استعمال عاشورا در روز نهم مسلم بود می توانستیم این طور توجیه کنیم نه اینکه این مطلب را دلیل برای اثبات استعمال بدانیم .

7) جوهری در صحاح اللغه گوید: التاسوعاء قبل یوم العاشوراء و اظنه مولدا» یعنی گمان می کنم استعمال واژه تاسوعا عربی اصیل نباشد . ⁽³⁸⁾

و همین مطلب را در برخی از لغت نامه های دیگر هم می بینیم . صاحب منتهی الارب » گوید: تاسوعاء روز نهم محرم مولد است » . ⁽³⁹⁾

و صاحب مصباح المنیر گوید:

تاسوعاء: قال الجوهری اظنه مولدا . و قال الصغانی: مولد . فینبغی ان یقال اذا استعمل مع عاشوراء فهو قیال العربی لاجل الازدواج و ان استعمل وحده فمسلم ان کان غیر مسموع . ⁽⁴⁰⁾

8) تاکنون در میان روایاتی که از رسول خدا صلی الله علیه وآله و امیر مؤمنان علیه السلام و امام مجتبی علیه السلام در باره اخبار از شهادت امام حسین علیه السلام در عراق و کربلا نقل شده روایتی که لفظ عاشوراء در آن باشد یعنی خبر داده باشند که شهادت حضرت حسین علیه السلام روز عاشوراء واقع می شود ندیده ام بلکه فقط خبر از اصل شهادت و مکان شهادت داده اند نه زمان آن . بله فقط از میثم تمار نقل شده که خبر از شهادت حضرت حسین علیه السلام در دهم محرم داده است . ⁽⁴¹⁾

بسیار موجب شگفتی است که در غالب کتابهای اهل تسنن اعم از لغت و حدیث و غیره هنگامی که واژه عاشوراء و معنی و مقصود از آن را بیان کرده اند اشاره ای به وقوع حادثه شهادت حضرت ابی عبدالله علیه السلام در این روز نکرده اند با اینکه در همین کتابها بارها و بارها به مناسبت، به حوادثی بی اهمیت اشاره شده است . و این گونه برخورد را باید کم لطفی وبی لطفی آنان، یا خدای نکرده کتمان حقایق و سانسور مطالب لازم به شمار آورد .

واژه عاشوراء» بعد از شهادت حضرت امام حسین علیه السلام با همین واژه قبل از حادثه کربلا در مکتب تشیع و نیز نزد آگاهان از اهل تسنن زمین تا آسمان تفاوت دارد زیرا قبل از شهادت امام حسین مقصود از عاشورا» دهم یکی از ماههای قمری یعنی محرم الحرام بود . اما پس از واقعه کربلا عاشورا» به عنوان یک شعار بسیار پر محتوا، یک تابلوی گویای سلسله ای از حقایق تاریخی اسلام و یک مفهوم سازنده و آموزنده و آگاهی دهنده است و همان طور که گفته شده در ردیف بعثت پیامبر صلی الله علیه وآله و غدیر امیر مؤمنان علیه السلام است .

عاشورا قبل از اسلام در میان یهود

فیومی در مصباح المنیر گوید:

از رسول خدا صلی الله علیه وآله روایت شده: صوموا یوم عاشورا و خالفوا الیهود صوموا قبله یوما و بعده یوما .

سپس گوید:

معنای حدیث این است که یک روز قبل از عاشورا و یک روز بعد از عاشورا را هم روزه بگیرید تا از شباهت به یهود که فقط روز دهم را روزه می گرفتند خارج شوید . ⁽⁴²⁾

پس معلوم می شود روز عاشورا نزد یهود از روزهای بزرگی بوده که در آن روزه می گرفته اند .

در کتاب سنن دارمی از ابن عباس نقل شده که او گفت:

رسول خدا صلی الله علیه وآله هنگامی که به مدینه آمد دید که یهودیان روز عاشورا را روزه می گیرند ⁽⁴³⁾ آن حضرت سؤال کرد که چرا روزه می گیرید؟ گفتند: زیرا این روزی است که موسی بر فرعون غالب شد . پس رسول خدا صلی الله علیه وآله به مسلمانان فرمود: شما به موسی علیه السلام اولی هستید پس شما هم روز عاشورا را روزه بگیرید . ⁽⁴⁴⁾

و همین روایت با مختصر تفاوتی در سنن ابن ماجه نیز نقل شده است ⁽⁴⁵⁾ در کتاب محلی از ابن حزم از عطاء نقل شده که او گوید:

از ابن عباس شنیدم می گفت با یهودیان (در روزه روز عاشورا) مخالفت کنید هم نهم را روزه بگیرید و هم دهم را (تا معلوم باشد این روزه روزه آنها نیست) ⁽⁴⁶⁾ در کتاب صحیح بخاری و نیل الاوطار از ابوموسی نقل کرده اند:

ان یوم عاشوراء تعظمه الیهود و تتخذه عیدا فقال رسول الله صلی الله علیه وآله: صوموه انتم . ⁽⁴⁷⁾

در جمهرة اللغة آمده:

والعاشوراء قد تکلموا به قدیما و کانت الیهود تصومه فقال النبی صلی الله علیه وآله: نحن احق بصومه . ⁽⁴⁸⁾

در صحیح مسلم آمده: کان اهل خیبر (یهودی بودند) یصومون یوم عاشورا و یتخذونه عیدا و یلبسون نساءهم فیه حلیهم و شارتهم فقال رسول الله صلی الله علیه وآله: فصوموه انتم . ⁽⁴⁹⁾

عاشورا در میان مسیحیان پیش از اسلام

در مصباح المنیر آمده:

ان رسول الله صلی الله علیه وآله صام عاشوراء، فقیل له: ان الیهود و النصاری تعظمه فقال اذا

کان العام المقبل صمنا التاسع . ⁽⁵⁰⁾

ظاهرا مقصود حضرت این بوده که روز نهم را به روز دهم می افزاییم تا شبیه به کار یهود و نصارا نباشد .

از این نقل مصباح المنیر برمی آید که مسیحیان هم عاشورا را گرامی می داشته اند .

اما در این مورد غیر از این مصدر، تاکنون به مدرک دیگری برنخورده ایم .

ادامه دارد

اعتذار

به دلیل اشکالات فنی که در حروفچینی شماره چهارم پیام حوزه به وجود آمد، متاسفانه دو جمله از مقاله مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی » حذف شده بود که ذیلا اصلاح می شود:

ص 134 سطر آخر فکر و وقت محققان حوزه حداکثر استفاده شود» .

ص 136 سطر آخر به طور کلی برنامه ریزی و خطمشی های مرکز برای هر دوره زمانی چگونه تعیین می شود» .

بخش دوم

در شماره پیشین پیام حوزه ⁽¹⁾ بخش اول این مقاله به نظر خوانندگان رسید . نویسنده محترم در آن قسمت با بیان آرای مختلف در باره عاشورا» از بیست کتاب لغت به جمع بندی آن مطالب پرداخته و با نقل روایاتی که در آن به کلمه عاشورا اشاره شده به بررسی سابقه تاریخی عاشورا قبل از اسلام و در میان مسیحیان و یهودیان پرداخته و روشن ساخت که عاشورا سابقه ای طولانی در تاریخ ادیان داشته است . اینک ادامه این مقاله را ملاحظه می فرمایید .

عاشورا در زمان جاهلیت و میان قریش

در سنن دارمی روایت شده که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:

این روز روز عاشوراست و قریش این روز را در جاهلیت روزه می گرفتند

پس هر کدام شما (مسلمین) دوست دارد روزه بگیرد، بگیرد و هر کدام دوست دارد روزه را ترک کند ترک کند . ⁽²⁾

در کتاب موطا مالک آمده:

ان عائشة قالت: کان یوم عاشوراء یوما تصومه قریش فی الجاهلیة و کان رسول صلی الله علیه وآله یصومه فی الجاهلیة . . . . ⁽³⁾

در صحیح بخاری نقل شده:

ان قریشا کانت تصوم یوم عاشوراء فی الجاهلیة ثم امر رسول الله صلی الله علیه وآله بصیامه حتی فرض رمضان . . . . ⁽⁴⁾

در کتاب نیل الاوطار آمده:

ان اهل الجاهلیة کانوا یصومون یوم عاشوراء و ان رسول الله صلی الله علیه وآله صامه و المسلمون قبل ان یفرض رمضان . ⁽⁵⁾

عاشورا بعد از اسلام و قبل از وجوب روزه ماه رمضان

در صحیح بخاری از ابن عمر نقل شده:

صام النبی صلی الله علیه وآله عاشوراء و امر بصیامه فلما فرض رمضان ترک . ⁽⁶⁾

و نیز در صحیح بخاری از عایشه نقل شده:

رسول خدا به روزه روز عاشورا امر کرد تا هنگامی که روزه ماه رمضان واجب شد . آنگاه فرمود: هر کس می خواهد، روز عاشورا را روزه بگیرد و هر کس می خواهد افطار کند . ⁽⁷⁾

در کتاب جامع احادیث الشیعه از کتاب من لایحضره الفقیه از امام باقر علیه السلام نقل شده:

محمد بن مسلم و زراره از آن حضرت از روزه روز عاشورا سؤال کردند، فرمود: کان صومه قبل شهر رمضان فلما نزل شهر رمضان ترک . ⁽⁸⁾

عاشورا پس از وجوب روزه ماه رمضان

در روایات شیعه آمده:

و اما الصوم الذی ی صاحبه فیه بالخیار فصوم یوم الجمعة - الی ان قال - و صوم یوم عاشوراء فکل ذلک صاحبه بالخیار ان شاء صام و ان شاء افطر . ⁽⁹⁾

و نیز از امام باقر علیه السلام روایت شده:

ان علیا علیه السلام قال: صوموا العاشوراء التاسع و العاشر فانه یکفر ذنوب سنة . ⁽¹⁰⁾

و نیز از امام باقر روایت شده: صیام یوم عاشوراء، کفارة ⁽¹¹⁾ سنة » . ⁽¹²⁾

در کنز العمال روایت شده:

لما فرض صوم رمضان سئل النبی صلی الله علیه وآله عن صوم عاشوراء، فقال: هو یوم من ایام الله تعالی فمن شاء صامه و من شاء ترکه . ⁽¹³⁾

و نیز در همان کتاب:

عن عمار بن یاسر قال: امرنا بصیام عاشوراء قبل ان ینزل رمضان فلما نزل رمضان لم نؤمربه . ⁽¹⁴⁾

و در همان کتاب:

عن قیس بن سعد قال: کنا نصوم عاشوراء . . . قبل ان ینزل علینا صوم رمضان . . . فلما نزل لم نؤمر به و لم ننه عنه و نحن نفعل . ⁽¹⁵⁾

روایات

مستفاد از این روایات و دهها روایت دیگر که در کتابهای حدیثی سنی و شیعه نقل شده، ⁽¹⁶⁾ این است که عاشورا از زمان حضرت موسی تا بعثت رسول خدا صلی الله علیه وآله و از بعثت تا هنگام وجوب روزه ماه رمضان و همچنین پس از آن مورد تعظیم و از ایام الله بوده است و همواره با انجام روزه در آن، بزرگ داشته می شده است .

در اینجا این پرسش پیش می آید که علت عظمت این روز و از ایام الله بودن آن چیست؟ زیرا غالبا زمانها به واسطه حوادث مهمی که در آن اتفاق می افتد عظمت پیدا می کنند مانند روز میلاد رسول خدا صلی الله علیه وآله، روز بعثت و روز وفات آن بزرگوار و روز تولد امیر مؤمنان علیه السلام و روز غدیر و روز شهادت آن گرامی .

در پاسخ این سؤال مطالبی در کتابها نقل شده و برخی از آنها مورد خدشه قرار گرفته است ⁽¹⁷⁾ اما از یک نکته گویا غفلت شده که علت عظمت این روز حادثه کربلا باشد و بزرگداشت این روز از همان زمان حضرت موسی نیز به همین علت بوده و شاهد آن، روایتی است که در پایان این مقال نقل خواهیم کرد . و اگر همه حوادثی که گفته شده در این روز اتفاق افتاده مطابق با واقع باشد، باز از همه مهمتر و عظیمتر حادثه کربلاست .

روز عاشورا پس از واقعه کربلا

دشمنان اهل بیت و بنی امیه لعنة الله علیهم پس از حادثه کربلا با سوء استفاده از روایات مربوط به روزه و بزرگداشت عاشورا مطلبی را عنوان و مطرح و تبلیغ کردند که با اساس دین و مکتب منافات داشت و آن اینکه چون در این روز امام حسین کشته شده و کشتن امام حسین علیه السلام و اهل بیت و یاران او - نعوذبالله - کار بسیار خوب و مستحسنی بوده پس این روز روز با برکتی شده و به این خاطر باید این روز را روزه گرفت .

متاسفانه این مطلب صددرصد انحرافی، میان گروهی از مسلمانان ظاهری نفوذ کرد که در زیارت عاشورای امام حسین علیه السلام آمده: و هذا یوم تبرکت به بنو امیة .

از این تاریخ است که روزه روز عاشورا به دو عنوان می توانست انجام شود:

1) به عنوان اینکه از ایام الله است مانند اینکه قبل از حادثه کربلا روز عاشورا را روزه می گرفتند یا به عنوان واجب و یا مستحب .

2) به عنوان اینکه چون یزید امام حسین را ظاهرا از بین برده باید روزه گرفت و از همین تاریخ است که امامان معصوم ما با روشنگری، و احیانا نهی از روزه عاشورا و حتی با بیان اینکه تا نزدیک غروب چیزی نخورید و نیاشامید اما نزدیک غروب قدری چیزی بخورید تا روزه اصطلاحی نباشد، با این فکر کفری که ریشه در دشمنی با اهل بیت علیهم السلام دارد مبارزه و مخالفت کردند .

امام صادق علیه السلام به عبدالله بن سنان فرمود:

لاتجعله صوما کملا و لیکن افطارک بعد صلاة العصر بساعة علی شربة من ماء . ⁽⁾

زراره از امام صادق و امام باقر علیهما السلام نقل کرده که به او فرمود: لاتصم یوم عاشوراء . . .» . ⁽¹⁹⁾

جعفر بن عیسی گوید:

سالت الرضا علیه السلام عن صوم یوم عاشوراء و ما یقول الناس فیه فقال علیه السلام عن صوم ابن مرجانة تسالنی؟ ذلک یوم صامه الادعیاء من آل زیاد بقتل الحسین صلوات الله علیه و هو یوم تشام به آل محمد و یتشام به اهل الاسلام و الیوم المتشام به الاسلام و اهله لایصام فیه ولایتبرک به . . . و یوم عاشوراء قتل فیه الحسین و تبرک به ابن مرجانة و تشام به آل محمد علیهم السلام فمن صامهما او تبرک بهما، لقی الله عزوجل ممسوخ القلب و کان مه مع الذین سنوا صومهما و التبرک بهما . ⁽²⁰⁾

امام صادق علیه السلام فرمود:

من صامه کان حظه من صیام ذلک الیوم حظ ابن مرجانة و آل زیاد . قال الراوی: قلت: و ما کان حظهم من ذلک الیوم؟ قال: النار اعاذنا الله من النار و من عمل یقرب من النار . ⁽²¹⁾

امام صادق علیه السلام فرمود:

اما انه صیام یوم ما نزل به کتاب ولاجرت به سنة الاسنة آل زیاد بقتل الحسین بن علی علیهما السلام . ⁽²²⁾

ظاهرا مقصود روزه آن طورکه بنی امیه می گفتند است و چند روایت دیگر نیز به همین مضمون در روایات باب صیام عاشورا در کتابهای حدیثی مانند جامع احادیث الشیعه نقل شده است . ⁽²³⁾

بنابراین جمع بین این دو گروه روایت (یعنی روایاتی که دلالت بر مطلوبیت صوم عاشورا و روایاتی که دلالت بر عدم مطلوبیت آن دارد) بسیار روشن است .

مرحوم مقدس اردبیلی در کتاب شرح ارشاد در شرح فتوای علامه حلی به استحباب روزه عاشورا به شرط اینکه به خاطر محزون بودن از شهادت امام حسین علیه السلام باشد فرموده است:

روایات در این مورد مختلف است، برخی دلالت بر استحباب دارد و می گوید: روزه عاشورا کفاره گناه یک سال است و روزه تاسوعا و عاشورا کفار گناه یک سال است و رسول خدا این روز را روزه گرفته است . . . برخی دیگر از روایات دلالت بر کراهت بلکه حرمت دارد مانند روایتی که روزه این روز سنت آل زیاد و روزه ابن مرجانه است . . . برای جمع بین این دو گروه روایت می توان گفت . . . گروه دوم مربوط به روزه عاشورا به عنوان تبرک و شکر به خاطر شهادت امام حسین علیه السلام است که روزه به این منظور حرام است و اگر به این منظور هم نباشد ممکن است به خاطر تشابه به سنت دشمنان اهل بیت است و روزه دار در این روز به آنان شباهت پیدا می کند مکروه باشد کما اینکه اتصاف به اوصاف یهود و نصارا مکروه است اما اینکه علامه حلی فرمود: در صورتی که به خاطر حزن باشد مستحب است » مقصود این است که هیچ شباهتی به کار بنی امیه که به خاطر سرور و شکر روزه می گرفتند نداشته باشد . ⁽²⁴⁾

صاحب جواهر هم در شرح قول محقق یستحب صوم عاشوراء علی وجه الحزن » فرموده است:

لا ان ی علی جهة التبرک والشکر و بذلک جمع الشیخان و غیرهما بین

الروایات الدالة علی المطلوبیة و النصوص المتضمنة للنهی عن صومه . . . . ⁽²⁵⁾

مرحوم محدث قمی رحمه الله در ماده عشر سفینة البحار مطلب شگفت آوری در این زمینه از یکی از علمای اهل تسنن (شیخ عبدالقادر جیلانی) نقل کرده است که خواندنی است .

چند یادآوری

× متاسفانه موضوع عید دانستن روز عاشورا بعد از حادثه کربلا که از شیطنتهای بنی امیه بود در میان گروههایی از مسلمانان نفوذ کرد و باقی ماند و گویا هنوز هم در برخی از بلاد برخی ممالک اسلامی این سنت سراسر بدعت و ضد ارزش برقرار است .

مرحوم کراجکی که از علمای سده پنجم شیعه است در رساله التعجب می نویسد:

و من عجیب امرهم دعواهم مجبة اهل البیت علیهم السلام مع ما یفعلون یوم المصاب بالحسین علیه السلام من المواظبة علی البر والصدقة و المحافظة علی البذل و النفقة و التبرک بشراء ملح السنة و التفاخر بالملابس المنتخبة و المظاهرة بتطیب الابدان . . . من اسباب الافراح و المسرات و اعتذارهم فی ذلک بانه یوم لیس کالایام و انه مخصوص بالمناقب العظام و یدعون ان الله عزوجل تاب فیه علی آدم فکیف وجب ان یقضی فیه حق آدم فیتخذ عیدا ولم یجب ان یقضی حق سید الاولین و الآخرین محمد خاتم النبیین صلی الله علیه وآله فی مصابه بسبطه و ولده و ریحانته و قرة عینه و باهله الذین اصیبوا و حریمه الذین سبوا و هتکوا . . . . ⁽²⁶⁾

× تهذیب الاحکام از شیخ طوسی از امام باقر علیه السلام:

قت السفینة یوم عاشوراء علی الجودی فامر نوح علیه السلام من معه من الجن و الانس ان یصوموا ذلک الیوم .

و قال ابوجعفر علیه السلام اتدرون ما هذا الیوم؟ هذا الیوم الذی تاب الله عزوجل فیه علی آدم و حوا علیهما السلام، و هذا الیوم الذی فلق الله فیه البحر لبنی اسرائیل فاغرق فرعون و من معه، و هذا الیوم الذی غلب موسی علیه السلام فرعون، و هذا الیوم الذی ولد فیه ابراهیم علیه السلام ، و هذا الیوم الذی تاب الله فیه علی قوم یونس، و هذا الیوم الذی ولد فیه عیسی بن مریم علیه السلام، و هذا الیوم الذی یقوم فیه القائم علیه السلام . ⁽²⁷⁾

× دعائم الاسلام از قاضی نعمان مصری:

عن جعفر بن محمد علیهما السلام انه قال: استوت السفینة یوم عاشوراء علی الجودی فامر نوح علیه السلام من معه من الانس والجن بصومه و هو الیوم الذی تاب الله فیه علی آدم علیه السلام و هو الیوم الذی یقوم فیه قائمنا اهل البیت علیه السلام . ⁽²⁸⁾

× شفاء الصدور از حاج میرزا ابوالفضل طهرانی:

شیخ صدوق از جبله مکیه نقل کرده که شنیدم از میثم تمار رضی الله عنه که فرمود: والله می کشند این امت پسر پیغمبر خود را در محرم در روز دهم . و هر آینه اعدا حق سبحانه و تعالی این روز را روز برکت قرار دهند و همانا این کار شدنی است و پیش گرفته است در علم خدای تعالی و من می دانم او را به عهدی که از مولایم امیرالمؤمنین علیه السلام به من رسیده - تا آنجا که جبله می گوید: - گفتم: چگونه مردم روز قتل حسین را روز برکت قرار دهند پس میثم بگریست و فرمود: حدیثی وضع کنند که او روزی است که خدای تعالی در او توبه آدم را قبول کرد - با اینکه خدای تعالی در ذیحجه توبه آدم را قبول کرد - و گمان می کنند که او روزی است که خدای تعالی یونس را از شکم ماهی بیرون آورد - با اینکه خدای تعالی یونس را در ذیعقده از شکم ماهی برآورد - و گمان می کنند که او روزی است که سفینه نوح بر جودی قرار گرفت - با اینکه استوای سفینه در روز هجدهم ذیحجه بود - و گمان می کنند که او روزی است که خدا دریا را برای موسی بشکافت - با اینکه این کار در ربیع الاول بود . ⁽²⁹⁾

در مجله الهادی که سالهای قبل از پیروزی انقلاب در قم منتشر می شد شماره دوم سال هفتم در مقاله ای پیرامون عاشورا و روزه یهود در این روز بحث شده است . نویسنده آن مقاله معتقد است تمام روایاتی که دلالت بر روزه گرفتن یهودیها در عاشورا دارد جعلی است و این قبیل روایات در جهت کار بنی امیه بوده که موضوع کربلا و حادثه عاشورا را لوث کنند، وی می نویسد:

فی واقعنا الحاضر لانجد ای یهودی یصوم فی العاشر من محرم او یعده عیدا ولم یوجد فی السجلات التاریخیة مایشیر الی انهم صاموا فی العاشر من محرم او عدوه عیدا . . . بل الیهود یصومون یوم العاشر من شهر تشرین و هو الشهر الاول من سنتهم فی تقویمهم و تاریخهم الا انهم لایسمونه یوم عاشوراء بل یوم او عید کیپور . ⁽³⁰⁾

برای بررسی این مطالب لازم است به مصادر معتبری که در باره روزه یهود بحث کرده اند رجوع کنیم:

کتاب قاموس مقدس تالیف مستر هاکس آمریکایی:

روزه کفاره: روزه مهم سالیانه ای است که با آرامی و استراحت و روزه در دهم ماه تشرین یعنی پنج روز قبل از عید خیمه ها نگاه داشته می شد . . . که فعلا این عید در دهه اول اکتبر واقع می شود . . . . ⁽³¹⁾

دائرة المعارف فارسی از مصاحب:

عاشورا اصلا نام روز دهم محرم نبوده است بلکه روز دهم ماه تشرین بوده است که یهودیان از جمله یهودیان عرب در آن روز روزه کیپور می گرفتند . . .

تشرین نام یکی از ماههای تقویم یهود که ماه اول سال عرفی و ماه هفتم سال دینی است و مطابق با قسمتی از سپتامبر و اکتبر فرنگی می باشد . . . جشن سال نو در روزهای اول و دوم تشرین برگزار می شود یوم کیپور در روز دهم . . . . ⁽³²⁾

التفهیم از ابوریحان بیرونی:

کبور چیست؟ ⁽³³⁾ دهم روز است از تشرین، وزین جهت گاه گاه او را عاشور خوانند ⁽³⁴⁾ فاما نام کبور اندر زبان عبری از کفاره گناهان است و این یک روز است که بر جهودان روزه داشتن فریضه کرده آمد . . . و اندازه این روز بیست و پنج ساعت است و ابتدا کنند روز نهم پیش از آفتاب فرو شدن به نیم ساعت و تمام شود چون آفتاب فرو شود روز دهم و نیم ساعت بگذرد آنگه روزه بگشایند . ⁽³⁵⁾

در گنجینه ای از تلمود نیز راجع به روزه روز کیپور مفصل بحث شده است . ⁽³⁶⁾

الآثار الباقیة از ابوریحان بیرونی:

تشرین و هو ثلاثون یوما . . . و فی الیوم العاشر منه صوم الکبور و یدعی العاشوراء و هو الصوم المفروض من بین سائر الصیام فانها نوافل و یصام هذا الکبور من قبل غروب الشمس من الیوم التاسع بنصف ساعة الی ما بعد غروبها فی الیوم العاشر بنصف ساعة تمام خمس و عشرین ساعة . . . و صومه کفارة لکل ذنب علی وجه الغلط و یجب علی من لم یصمه من الیهود القتل عندهم

و فیه یصلی خمس صلوات و یسجد فیها . . . . ⁽³⁷⁾

سفر لاویان تورات باب شانزدهم:

و این برای شما فریضه دائمی باشد که در روز دهم ماه هفتم جانهای خود را ذلیل سازید و هیچ کار مکنید . . . زیرا که در آن روز کفاره برای تطهیر شما کرده خواهد شد و از جمیع گناهان خود به حضور خداوند طاهر خواهید شد . . . . ⁽³⁸⁾

ظاهر عبارات این کتابها مؤید همان مطلبی است که در مقاله مجله الهادی آمده زیرا دهم تشرین با دهم محرم همیشه یک روز نیست بله ممکن است گاهی در یک روز هر دو واقع شوند در صورتی که ظاهر روایات و مطالبی که قبلا در این مقاله آوردیم این است که یهود همواره در دهم ماه محرم روزه می گرفتند .

اما با این وصف نمی توان قضاوت قطعی کرد زیرا خلاف واقع بودن آن همه روایت و گفتارهای اهل لغت هم بعید به نظر می رسد و شاید دو مطلبی که در ذیل از دائرة المعارف فارسی و از مرحوم علامه حاج میرزا ابوالحسن شعرانی نقل می کنیم بتواند این شبهه را دفع و یا دست کم ضعیف کند .

در دائرة المعارف فارسی آمده:

تقویم یهود به سبب قواعد گوناگونی که برای تنظیم اعیاد دینی دارند پیچیده است سال دینی اول نیسان و سال عرفی از اول تشرین آغاز می شود . ⁽³⁹⁾

علامه شعرانی رحمة الله علیه:

ابوریحان بیرونی و بعضی از مفسران که اهل فن (نجوم) بودند گویند: نسی ء آن بود که هر سه سال یک بار یک ماه بر عدد ماههای سال می افزودند و آن سال را سیزده ماه می گرفتند تا ماهها از فصل خود تغییر نکند و محرم که آغاز سال است منطبق با اول بهار باشد تقریبا چنانکه اکنون رسم یهود است در هر سه سال یک سال را سیزده ماه می گیرند و ماههای آنها که قمری است از محل خود در فصول شمسی تغییر نمی کند و عرب تقلید یهود می کردند و بدین عمل قهرا ماهها از جای حقیقی خود تغییر می کردند آنکه عمدا حج را از ماهی به ماهی تغییر دهند بلکه این نتیجه افزودن یک ماه است و گرنه خود آنها همه ماهی را که در آن حج می کردند ذوالحجه می نامیدند و در واقع ذوالحجه نبود و اختلاف راویان در آن است که آیا آن ماه زائد را چه می نامیدند صفر یا محرم یا غیر آن و آن چندان مهم نیست . . . . ⁽⁴⁰⁾

قال العلامة الشعرانی رحمة الله علیه فی حاشیة الوافی:

اعلم ان یوم عاشوراء کان یوم صوم الیهود و لایزالون یصومون الی الآن و هو الصوم الکبیر ⁽⁴¹⁾ و وقته الیوم العاشر من الشهر الاول من السنة ولما قدم رسول الله صلی الله علیه وآله المدینة کان اول سنة الیهود مطابقا لاول المحرم و کذلک بعده الی ان حرم النسی ء و ترک فی الاسلام و بقی علیه الیهود الی زماننا هذا فتخلف اول سنة المسلمین عن اول سنتهم و افترق یوم عاشورا عن یوم صومهم و ذلک لانهم ینسئون الی زماننا فیجعلون فی کل ثلاث سنین سنة واحدة ثلاثة عشر اشهرا کماکان یفعله العرب فی الجاهلیة فصام رسول الله صلی الله علیه وآله والمسلمون یوم عاشوراء کما کانوا یصومون و قال نحن اولی بموسی منهم الی ان نسخ وجوب صومه بصوم رمضان و بقی الجواز .

و قال فی الروض الانف: انهم یعنی العرب کانوا ینقلونه یعنی اول المحرم علی حسب الشهور الشمسیة . ⁽⁴²⁾

یک حدیث بسیار جالب

و اما روایتی که موجب شد این مقاله را تنظیم کنم و قبلا وعده نقل آن را دادم در مجمع البحرین از طریحی و مستدرک سفینة البحار از نمازی نقل شده است و مستفاد از آن این است که یوم الله بودن عاشورا به خاطر وقوع حادثه بسیار عظیم شهادت حضرت سیدالشهدا علیه السلام در این روز است و این مطلب را خدای متعال به حضرت موسی علیه السلام فرموده است و بنابراین می توان گفت اگر روز عاشورا در میان یهود و دیگران که پس از آنها بوده اند احترامی داشته به جهت این بوده که حضرت موسی علیه السلام آنان را به این کار امر کرده و امر او به خاطر این بوده که از راه وحی به عظمت این روز پی برده بوده است و البته این حدیث با وقوع حوادث مهم دیگر در این روز منافات ندارد .

اینک متن روایت:

فی حدیث مناجاة موسی ⁽⁴³⁾ وقد قال یا رب لم فضلت امة محمد صلی الله علیه وآله علی سائر الامم؟ فقال الله تعالی: فضلتهم لعشر خصال . قال موسی: و ما تلک الخصال التی یعملونها؟ حتی آمر بنی اسرائیل یعملونها . ⁽⁴⁴⁾

والجماعة، والقرآن، والعلم، ⁽⁴⁷⁾ و العاشوراء .

قال موسی علیه السلام یا رب و ما العاشوراء؟ قال: البکاء والتباکی ⁽⁴⁸⁾ علی سبط محمدصلی الله علیه وآله و المرثیة و العزاء علی مصیبة ولد المصطفی .

یا موسی ما من عبد من عبیدی فی ذلک امان بکی او تباکی و تعزی علی ولد المصطفی الا و کانت له الجنة ثابتا فیها . و ما من عبد انفق من ماله فی محبة ابن بنت نبیه صلی الله علیه وآله طعاما و غیر ذلک درهما او دینارا الا و بارکت له فی دار الدنیا الدرهم بسبعین درهما و کان معافا فی الجنة و غفرت له ذنوبه . ⁽⁴⁹⁾

و عزتی و جلالی ما من رجل او امراة سال دمع عینیه فی یوم عاشوراء . . . . ⁽⁵⁰⁾

منبع :www.muharram.net

فروشگاه تخصصی تی شرت محرم

ویژه نامه محرم شامل مطالبی در مورد ماه محرم و اتفاقاتی است که در ماه محرم رخ داده است و شما می توانید با مطالعه ویژه نامه محرم با فرهنگ محرم و عاشورا آشنا شوید.

ولادت امام حسین (علیه السلام)، در شب سوم ماه شعبان سال چهارم هجری، و به روایتی روز پنجم آن واقع شده است. برخی نیز می گویند در اواخر ماه ربیع الاول سال سوم هجری بوده است.
چون حسین متولد شد، جبرئیل با هزار فرشته برای تهنیت بر رسول خدا (صلی‏اللّه‏علیه ‏وآله) مشرف شدند و فاطمه زهرا (سلام‏اللّه‏علیها) فرزند خود را نزد پدر آورد. آن حضرت از دیدن او شادمان شد و او را حسین نامید.
چون امام حسین (علیه السلام) دو ساله شد، سفری برای پیغمبر (صلی‏اللّه‏علیه ‏وآله) پیش آمد. در بین راه ناگهان آن حضرت ایستاد و فرمود: "انا لله وانا الیه راجعون" و اشک از دیدگانش سرازیر شد. علّت گریه را سوال کردند، فرمود: اینک جبرئیل به من از زمینی که نزدیک شط فرات و نام آن "کربلا" است خبر می دهد. فرزندم حسین پسر فاطمه (سلام‏اللّه‏علیها) را در آن سرزمین می کشند.
روزی حسین بن علی (علیهما السلام) به منزل برادرش حسن (علیه السلام) وارد شد و چون نگاهش به برادر افتاد اشک از دیدگانش سرازیر گردید. حسن (علیه السلام) پرسید: چرا گریه می کنی؟ فرمود: گریه ام از ظلم وستم هایی است که بر شما وارد می شود. امام حسن (علیه السلام) فرمود: ظلمی که بر من وارد خواهد شد زهری است که در خفاء و پنهانی به من می نوشانند و بدان وسیله مرا مسموم می گردانند وبه قتل می رسانند ولی "لایوم کیومک یا ابا عبدلله"هیچ روزی را در عالم مانند روز شهادت تو نمی توان یافت. زیرا سی هزار نفر که همه آنان ادعای اسلام و پیروی از امّت جدّ ما محمد (صلی‏اللّه‏علیه ‏وآله) را می نمایند دورت را می گیرند و برای کشتن و ریختن خون تو، هتک حرمت و اسیر کردن زن و فرزندان و غارت کردن متاع تو آماده می شوند. در این موقع است که خداوند لعنت و نفرین خود را به بنی امیّه متوجّه می گرداند و آسمان خون می بارد و خاکستر می پاشد و همه چیز حتّی حیوانات وحشی در صحراها و ماهیان دریاها، در مصیبت تو خواهند گریست.
هنگامی که معاویه در ماه رجب سال 60 هجری هلاک شد، یزید به فرماندار مدینه ولید بن عتبه نامه ای نوشت و به او دستور داد که برای من از تمامی اهل مدینه به خصوص از حسین (علیه السلام) بیعت بگیر، و اگر حسین از بیعت امتناع کرد سرش را از بدنش جدا کن و برای من بفرست.
ولید، مروان را به حضور خواست و نظر او را در این موضوع جویا شد و با وی در این مورد م کرد.
مروان گفت: حسین (علیه السلام) هرگز تن به بیعت نمی دهد. اگر من به جای تو بودم و قدرتی که اکنون در دست توست می داشتم، بدون درنگ حسین را می کشتم.

ولید گفت: در چنین وضعی آرزو می نمودم هرگز به دنیا نمی آمدم که اقدام به چنین کاری کنم و این ننگ بزرگ را به گردن بگیرم.
پس از آن مأمور فرستاد تا امام حسین (علیه السلام) را به خانه خویش فرا خواند. امام حسین (علیه السلام) با سی نفر از اهل بیت و دوستدارانش به منزل ولید آمد. ولید خبر مرگ معاویه را به اطلاع او رسانید و در خواست بیعت برای یزید را به او عرضه نمود.
امام حسین (علیه السلام) اظهار داشت: بیعت موضوع ساده ای نیست که بتوان درخفاء و پنهانی انجام داد، فردا وقتی مردم را به این منظور دعوت کردی، به ما نیز اطلاع بده .
مروان گفت:"امیر! گوش به سخنان حسین مده و عذر او را مپذیر و هر گاه از بیعت امتناع ورزید گردن او را بزن!
امام حسین (علیه السلام) غضبناک شد و فرمود:"وای بر تو ای پسر زن بدکاره! آیا فرمان کشتن مرا میدهی؟ به خدا قسم دروغ می گوئی و با این سخن، خودت را ذیل و خوار و مورد ملازمت قرار می دهی. "
پس از ان رو به جانب ولید نمود و فرمود:
"ای امیر! ما اهل بیت نبوت و معدن رسالتیم. ماییم که فرشتگان به خانه ما آمد و رفت دارند. خداوند رحمت خود را با ماآغاز نموده است و با ما نیز به پایان خواهدبرد. اما یزیدفردی است فاسق، شربخوار، خونریز،متجاهر به فسق و کسی مانندمن با شخصی چون او هرگز بیعت نمی کند. ولی شما امشب را به صبح برسانید و ما نیز شب را به صبح می بریم.شما نیک بنگرید و ما هم تأملی در کار خود می کنیم که کدام یک از ما برای مقام خلافت شایسته تریم؟! این سخن را گفت و از خانه ولید بیرون آمد.
مروان رو به جانب ولید کرد وگفت: گوش به نصیحت من ندادی و برخلاف گفته من رفتار کردی.
ولید گفت: وای بر تو! به من پیشنهاد می کنی که دین و دنیای خود را از دست بدهم؟! به خدا سوگند دوست ندارم که پادشاهی روی زمین از من باشد و حسین (علیه السلام) را کشته باشم. به خدای قسم باور نمی کنم کسی خون حسین(علیه السلام) را به گردن داشته باشد و خداوند را ملاقات کند، مگر آنکه کفه حسناتش بسیار سبک و آمرزش او غیر ممکن است. خداوند بسوی او نظر رحمت نمی کند و او را از گناه پاک نمی سازد و عذاب سختی در انتظار اوست.
آن شب گذشت. صبح دم که امام حسین (علیه السلام) از بیرون آمد تا اخبار و رویدادهای تازه را بشنود. مروان او را دیدار کرد و گفت: یا اباعبدالله من خیر خواه توام، نصحیت مرا گوش کن تا به سعادت برسی.
امام حسین (علیه السلام فرمود: نصیحت تو چیست ، برگو تا بشنوم ؟! گفت : من به تو سفارش می کنم که به یزید بن معاویه بیعت کنی، زیرا این کار برای دنیا و آخرت تو بهتر است.
امام حسین (علیه السلام) فرمود: انالله و انا الیه راجعون باید فاتحه اسلام را خواند، آنگاه که امت اسلام به حاکم و سلطانی مانند یزید مبتلا گردد.
روز سوم شعبان سال شصت هجری بود، امام حسین (علیه السلام ) به سوی مکه حرکت کرد و بقیه ماه شعبان و رمضان و شوال و ذی قعده را در مکه به سر برد.
عبدالله بن عباس و عبدالله بن زبیر، به خدمتش مشرف شدن و اظهار داشتنند:"شما در مکه بمانید". فرمود:"من از رسول خدا (صلی‏اللّه‏علیه ‏وآله) دستوری دارم که باید آنرا انجام دهم".ابن عباس از نزد امام حسین (علیه السلام) بیرون آمد و در بین راه "واحسیناه" می گفت پس ار آن عبدالله بن عمر آمد و گفت:"بهتر آن است که با مردم گمراه صلح کنی و اقدام به جنگ نفرمایی".
فرمودند:"اءَما عَلِمْتَ اءَنَّ مِنْ هَوانِ الدُّنْیا عَلَى اللّهِ تَعالى اءَنَّ رَاءْسَ یَحْیَى بْنَ زَكِرِیّا اءُهْدِیَ إِلى بَغْیٍّ مِنْ بَغایا بَنی إِسْرائیلَ" مگر نمی دانی که از پستی دنیا آن بود که سر یحیی را برای گردنکشی از گردنکشان بنی اسرائیل به هدیه بردند؟ آیا نمی دانی که بنی اسرائیل از طلوع فجر تا برآمدن آفتاب، هفتاد پیغمبر را می کشتند و سپس به بازار آمده و به معاملات و خرید و فروش خود مشغول می شدند و گویا هیچ کاری را انجام نداده اند. ولی خداوند در عذاب آنان تعجیل نکرد و به آنان مهلت داد و پس از سپری شدن مهلت، انتقام شدیدی از آنان گرفت. ای عبدالله از خشم و غضب خداوند بپرهیز! و از یاری من کوتاهی مکن!
اهل کوفه از تشریف فرمایی امام حسین(علیه السلام) به مکه و امتناع او از بیعت با یزید با خبر شدند و در خانه سلیمان بن صُرد خزاعی اجتماع کردند. آنگاه سلیمان بن صُرد برپا ایستاد و سخنانی را به آن جمعیت گوشزد نمود و در پایان سخن چنین گفت:"ای گزوه شیعیان همه شنیده اید که معاویه هلاک شد و برای ادای حساب نزد خدای خویش رفت و به نتیحه کارهای خود رسید و پسر یزید بر جای او نشست و نیز می دانید که حسین بن علی (علیه السلام) با او مخالفت کرده و از شرّ ستمکاران و طاغیانه و بنی امیّه به پناه خانه خدا شتافته است. شما شیعه پدر او هستید. امام حسین (علیه السلام) امروز به یاری و همکاری شما نیازمند است. اگر یقین دارید که او را یاری می کنید و با دشمنان او می جنگید، آمادگی خود را نوشته، به اطلاع او برسانید. اگر می ترسید که سستی و تنبلی در شما پدید آید، او را به حال خود گذارید و فریبش ندهید.
پس از آن نامه ای به این مضمون نوشتند.
"بسم الله الرّحمن الرّحیم. به پیش گاه حسین بن علی (علیهما السلام) از سلیمان بن صُرد خزاعی و مسیّب بن نجبه و رفاعة بن شدّاد و حبیب مظاهر و عبدالله بن وائل و گروهی از مومنان و شیعیان.
پس از تقدیم سلام، سپاس خداوندی را که دشمن تو و دشمن پدرت را هلاک کرد. آن مرد ظالم و خون خوار و ستمکار کاری که امارت امّت را از آنان سلب کرد و آنرا به ظلم و ستم تصرف نمود و بیت المال مسلمانان را غضب کرد و بدون رضایت ایشان خود را امیر آنان خواند و مردان نیک را کشت و نا پاکان را باقی گذاشت و مال خداواند را در تصرّف جباران و سرکشان قرار داد. دور باد از رحمت یزدان، چنان که قوم ثمود دور گردید. ما اکنون به جز شما امام و پیشوای نداریم، بسیار مناسب است که قدم رنجه فرموده و به شهر ما بیاید. امید است خداوند به وسیله شما ما را به راه سعادت راهنمایی کند. نعمان بن بشیر، والی کوفه در قصر دارالاماره است ولی ما در نماز جمعه و جماعت او حاضر نمی شویم و روزهای عید با او مصلی نمی رویم. اگر بشنویم که شما به سوی ما می آیید ، او را از کوفه بیرون نموده، روانه شام می کنیم. سلام بر تو ای فرزند پیغمبر، و بر روان پاک پدرت باد؟ وَالسَّلامُ عَلَیْكَ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ . "
پس از نوشتن نامه، آنرا فرستادن دو روز صبر نموده، سپس جمعی را با نزدیک یکصدو پنجاه نامه، که هر یک از آنها به امضاء یک، دو، سه یا چهار نفر رسیده بود، بسوی امام حسین (علیه السلام) فرستادند. مضمون تمام نامه ها این بود که از آن حضرت دعوت نموده بودند که بسوی آنان برود.
ولی امام حسین (علیه السلام) با وجود این همه نامه، به سکوت می گذرانید و پاسخی به نامه های آنان نمی داد. تا آنکه در یک روز ششصد نامه به او رسید و نامه های دیگری نیز که پشت سر هم تقدیم خدمتش می شد که عدد آنها به دوازده هزار نامه رسید. پس از آن، این نامه که آخرین نامه هاست توسط هانی بن هانی سبیعی سعید بن عبدالله حنفی از اهل کوفه، خدمت امام حسین (علیه السلام)رسید.
"بسم الله الرّحمن الرّحیم به پیشگاه حسین بن علی(علیهما السلام) از طرف شیعیان او و پدرش امیر المومنین (علیه السلام).
پس از تقدیم سلام، مردم در انتظار شما هستند و کسی را به جز شما نمی خواهند. زود زود به جانب ما بیا ای فرزند پیغمبر، زیرا باغستان ها به سبزه آراسته و میوه ها رسیده و گیاه ها روییده و برگهای سبز بر زیبایی درختها افزوده اند. بیا به سوی ما، زیرا بر سپاه مجهز و آماده خود وارد می شوی وَالسَّلامُ عَلَیْكَ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ وَ عَلى اءَبیكَ مِنْ قَبْلِكَ.
آنگاه حسین (علیه السلام) از آن دو نفری ی(هانی بن هانی و سعیدبن عبدالله حنفی) که نامه را آورده بودند پرسید: این نامه را چه کسانی نوشتند؟ گفتند: یابن رسول الله فرستادگان نامه عبارت بودند از شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر، یزید بن حارث، یزید بن روُیم، عروت بن قیس ، عمرو بن حجّاج و محمد بن عمر بن عطارد.

در این موقع حسین (علیه السلام) برخاست و بین رکن و مقام، دو رکعت نماز خواند و از خداوند طلب خیر کرد.
سپس مسلم بن عقیل را طلبید و او را از جریان کار، آگاه نمود، و جواب نامه های مردم را نوشت و توسط مسلم فرستاد. در آن نامه وعده قبول درخواست ایشان را داده و نوشته بود من پسر عم خود مسلم بن عقیل را بسوی شما فرستادم تا هدف شما را بدست آورد و مرا از آن مطلع سازد.
مسلم نامه را گرفت و به کوفه آمد. اهل کوفه از نامه امام حسین (علیه السلام) و آمدن مسلم شاد شدند و او را در خانه مختاربن ابی عبیده ثقفی جای دادند. شیعیان به دیدن مسلم می آمدند و هر دسته ای که وارد می شدند، مسلم نامه امام حسین(علیه السلام) را می خواند. اشک شوق از دیدگان آنان جاری می شد و بیعت می کردند، تا این که هجده هزار نفر با او بیعت نمودند.

تفاوت تی شرت های فروشگاه تک سبد با تی شرت های فروشگاه های دیگر در چیست؟

فروشگاه اینترنتی تک سبد تی شرت های محرم را با پارچه درجه یک ( پنبه دو رو 40 سوپر ) تولید کرده است که یکی از کمیاب ترین و بهترین پارچه های تی شرتی می باشد که از قیمت بالایی نیز برخودار است و دلیل اصلی تفاوت قیمت تیشرت محرم ما با تی شرت های فروشگاه های دیگر در همین می باشد . درضمن چاپ استفاده شده در تی شرت های محرم فروشگاه تک سبد با بهترین کیفیت عرضه می شود که دستگاه های مدرن با تکنولوژی روز تضمینی بر دائمی بدون چاپ تی شرت های تک سبد می باشد.

به دلیل مصادف شده ماه محرم و فصل سرما تی شرت هایی تولید نموده ایم که بتوانید این تی شرت ها را در این فصل استفاده نمایید که در فروشگاه های دیگر به دلیل استفاده از پارچه های نامرغوب و بسیار نازک امکان استفاده در فصل سرما را به شما نمی دهند.

ای آنکه آمالم توئی
مستحضر از حالم تویی
مولا پر و بالم تویی، ادرک حبیبی یا حسین
ای مکتب جاوید من
ای رهبر توحید من
ای قبله امید من ، ادرک حبیبی یاحسین
جان مرا جانان حسین
هجر مرا پایان حسین
درد مرا درمان حسین ، ادرک حبیبی یاحسین

نزدیک تر از هر که تویی در دل عشاق

میان دل زعشقت لاله باغیست/ به حمدلله که قلبم مست ساقیست/ بساط گریه را آماده سازید/ سی شب تا محرم وقت باقیست
السلام علیک یا ماه بنی هاشم . . .

قیام امام حسین در ماه محرم توضیح کامل قیام امام حسین علیه السلام در ماه محرم با دلایل زیاید انجام شده است که ما چندین دلیل آن را هم اکنون برای شما بیان می کنیم.

قیام امام حسین(ع) دارای ابعاد مختلفی است كه در این میان زمینه ها و دلایل شكل گیری این نهضت عظیم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.تبیین علت های قیام عاشورا همواره الهام بخش مسلمانان و به ویژه شیعیان در اعصار متمادی بوده است.

برای بررسی دلایل قیام حضرت سیدالشهدا(ع) بایستی ویژگی های دوره امامت آن حضرت مورد توجه قرار گیرد،آنچه مسلم است دوران امامت حسین بن علی(ع) را می توان به دو بخش دوره حاكمیت معاویه و حكومت یزید تقسیم كرد.

"در حقیقت در زمان امام حسین(ع)انحراف از اصول و موازین اسلام كه پس از رحلت رسول خدا(ص) آغاز و در زمان عثمان خلیفه سوم گسترش یافته بود به اوج خود رسید.در این دوره معاویه كه سالها به عنوان استاندار در منطقه شام حكومت كرده و موقعیت خود را كاملا تثبیت نموده بود،به نام خلیفه مسلمین سرنوشت و مقدرات كشور اسلامی را در دست گرفته و حزب اموی را بر امت اسلام مسلط ساخته بود."1

چرا سید الشهدا(ع)در دوره معاویه قیام نكرد
"امام حسین(ع) اگر در زمان معاویه قیام می كرد،معاویه می توانست از پیمان صلحی كه با امام حسن(ع) امضا كرده بود،برای متهم ساختن امام حسین(ع)بهره برداری كند،زیرا همه مردم می دانستند كه امام حسن و امام حسین(ع) متعهد شده اند تا زمانیكه معاویه زنده است سكوت كنند.البته لازم به یادآوری است كه امام حسین(ع) معاهده با معاویه را پیمانی لازم الوفاء نمی دانست،زیرا این عهدنامه تحت فشار و اجبار و در شرایطی صورت گرفته بود كه بحث و گفتگو فایده ای نداشت،به علاوه معاویه خود آن را نقض كرده بود و محترم نمی شمرد.اما با وضعیت آنروز جامعه اسلامی اگر امام حسین(ع)علیه معاویه قیام مسلحانه می كرد،معاویه می توانست از آن به عنوان یك شورش غیر موجه و برخلاف مفاد پیمان سوء استفاده كند."2

عامل دیگری كه مانع قیام حضرت در زمان معاویه بود،ظاهرسازیهای این خلیفه اموی است.اگرچه معاویه عملا اسلام را تحریف كرده بود،اما این مطلب را به خوبی درك می كرد كه چون به نام دین و خلافت اسلامی حكومت می كند،باید به اعمال خود رنگ دینی داده و مردم را فریب بدهد.
با این حال امام حسین(ع) به رغم موانعی كه ذكر شد در دوره حكومت معاویه نیز چندین بار به صورت علنی در برابر رفتارهای این حاكم جائر بنی امیه ایستاد و مبارزه كرد.معاویه در اواخر عمر خود می كوشید تا با بیعت گرفتن از بزرگانی همچون حسین بن علی(ع) و ابن عباس مساله ولیعهدی یزید را تثبیت كند،وی در دیداری كه با امام حسین(ع) در مدینه داشت این مساله را مطرح كرد كه حضرت در سخنانی به شدت با آن مخالفت كرده و با برشمردن خصوصیات زشت یزید، وی را فاقد صلاحیت حكومت می داند.

از دیگر اقدامات حضرت در برابر معاویه،سخنرانی افشاگرانه در مراسم حج است. در این خطبه كه یك یا دو سال پیش از مرگ معاویه و در حضور بزرگانی از صحابه و تابعین ایراد شده است،امام(ع) اینچنین در برابر معاویه موضع می گیرد:
".دیدید كه این مرد زورگو و ستمگر(معاویه)با ما و شیعیان ما چه كرد؟من در اینجا مطالبی را با شما در میان می گذارم،اگر درست بود آنرا تصدیق و اگر دروغ بود تكذیب كنید.سخنان مرابشنوید و گفتار مرا بنویسید،وقتی كه به شهرها و میان قبایل خود برگشتید با افراد مود اطمینان و اعتماد در میان بگذارید و آنان را به رهبری ما دعوت كنید،زیرا می ترسم این موضوع(رهبری امت توسط اهل بیت)به دست فراموشی سپرده شود و حق نابود و مغلوب گردد"3
سخنانی كه حضرت در این خطبه مطرح می كند اگر چه در زمان معاویه است اما در حقیقت می تواند موضع امام (ع) را در برابر حاكم اموی مشخص كند، زیرا حضرت صریحا حكومت را حق خود و اهل بیت ذكر می كند.

اقدام دیگر امام(ع)در دوره معاویه ضبط اموال كاروان بیت المالی بود كه از یمن به سوی شام حركت می كرد.حضرت اموال ضبط شده بیت المال را میان مستمندان تقسیم كرد و در نامه ای به معاویه از ت های وی به شدت انتقاد كرد.
به هرحال دوران معاویه به پایان می رسد و با روی كارآمدن یزید وضع تغییر می كند.قیام و نهضت عظیم امام حسین(ع)در دوره ای آغاز می شود كه یزید به حكومت رسیده و با ارایه چهره ای زشت ،شرایط خاصی را ایجاد كرده است.
مرحوم شیخ مفید(ره)در كتاب ارشاد وضعیت پس از مرگ معاویه را اینگونه توصیف می كند:
"پس از مرگ معاویه و پایان دوره سازشی كه اجازه نمی داد امام حسین (ع)اظهار امامت نماید و پرده از روی كار ولایت خود بردارد،حسین(ع)به اندازه ای كه ممكن بود اظهار دعوت كرد و هر وقتی كه موقعیتی به دست می آورد حق الهی خود را برای آنها كه بی خبر بودند آشكار می ساخت،تا اینكه یارانی پیدا كرد و بعد از این مردم را به جهاد در راه خدا دعوت نمود و خود را برای قتال با دشمنان حق آماده ساخت"4

فساد علنی دستگاه حكومت یزید
یزید كه جوانی ناپخته،شهوتران و هوسباز و بیخرد و خوشگذران و فاقد هرگونه صلاحیتی برای اداره امور مسلمین بود،پس از اینكه به قدرت رسید به صورت علنی تظاهر به فسق و فجور می كرد و مقدسات و احكام اسلامی را به راحتی زیرپا می گذاشت.به قدرت رسیدن یزید زمینه را برای قیام امام حسین(ع)فراهم كرد و جای هیچ گونه تردید را باقی نگذاشت.
برای روشن شدن دلایل و علل قیام امام حسین(ع)می توان به بیانات و تقریرات آن حضرت در مقاطع مختلف رجوع كرد.

امتناع از بیعت با خلیفه فاسق
یزید در نامه ای به ولید بن عتبه فرماندار مدینه از او می خواهد كه از امام حسین(ع)برای وی بیعت بگیرد و در غیر اینصورت سر از بدن حسین(ع) جدا كند.حضرت در پاسخ به خواسته ولید اینگونه با وی سخن می گوید:
"انا اهل بیت النبوه وو یزید رجل فاسق شارب الخمر،قاتل النفس المحرمه،معلن بالفسق لیس له هذه المنزله و مثلی لا یبایع مثله و.
ما از خاندان نبوت و رسالتیم، خاندانی كه خانه آنها محل رفت و آمد فرشتگان است و خداوند به خاطر ما همه چیز را آغاز كرد و همه چیز را پایان می بخشد. اما یزید، مردی فاسق و شرابخوار و قاتل است و آشكارا جنایت و گناه می كند و مثل من با مثل او بیعت نخواهد كرد." 5
امام حسین (ع) در جای دیگر هنگامیكه مروان از حضرت می خواهد تا با یزید بیعت كند، در پاسخ به وی می فرماید:
"انا لله و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذقد بلیت الامه براع مثل یزید و لقد سمعت جدی رسول الله (ص) یقول: الخلافة محرمة علی آل ابی سفیان.
دیگر باید بر اسلام سلام داد (و باید با آن وداع كرد) زیرا امت دچار زمامداری همانند یزید گردیده است! و من از جدم رسول خدا (ص) شنیدم كه می فرمود: خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است"6

امام معصوم شایسته رهبری جامعه
در همین راستا حضرت در مراحل مختلف سفر خود علاوه بر اینكه به ظلم و ستم بنی امیه اشاره می كند، رهبری جامعه را شایسته اهل بیت(ع) می داند، حضرت در مواجهه با سپاه حر در نزدیكی كربلا پس از اقامه نماز عصر خطبه ای به این مضمون می خواند:
" ای مردم اگر از خدا می هراسید و حق را برای صاحب حق می دانید كاری كنید كه هرچه بهتر و بیشتر خشنودی خدا را بدست آورید و ما آل محمد (ص) شایسته تریم بر امر ولایت (مردم) از عده ای كه مدعی امامت و ولایت بر شما هستند، زیرا آنان جز ستم و دشمنی كار دیگری با شما نمی كنند و اگر از امامت ما بر خود كراهت دارید و حق ما را نشناخته و اكنون رأیتان بر خلاف اظهار نامه ها و فرستادگانتان می باشد من از تصمیم خود منصرف می شوم." 7

البته در اینجا به نظر می رسد منظور حضرت از انصراف، به واقع منصرف شدن از حركت به سوی كوفه است و نمی توان اینگونه برداشت كرد كه امام (ع) از تصمیم خود بر قیام علیه حكومت فاسد یزید منصرف شده است،زیرا سخنان حضرت درباره وم امر به معروف و نهی از منكر و پرداختن به حق، گواهی بر این مدعاست.
امام حسین (ع) در كربلا نیز حقانیت خود و باطل بودن دشمنان را در سخنانی تصریح می كند، آنجا كه خطاب به سپاه ابن زیاد می فرماید:
" چه شده علیه من قیام كرده و دشمنان مرا یاری می نمایید؟ سوگند به خدا اگر مرا بكشید، حجت خدا را كشته اید و بدانید در میان جابلقا و جابرسا (در روایت آمده خداوند این دو شهر را در شرق و غرب عالم خلق نموده است) به جز من پسر پیغمبری كه حجت خدا بر خلقش باشد، وجود ندارد."8

ایستادگی در برابر ظالم
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام در منزلی به نام بیضه خطاب به اصحاب خود و سپاهیان حر،انگیزه قیام خود را وم مقابله با حكومت ظالم و جائر می داند و اظهار می دارد:
"ایها الناس، ان رسول الله (ص) قال : من رأی سلطاناً جائراً مستحلاً لحرم الله، ناكثا لعهد الله، مخالفاً لسنة رسول الله (ص)، یعمل فی عباد الله بالاثم و العدوان، فلم یعیر (یغیر) علیه بفعل و لا قول كان حقاً علی الله ان یدخله مدخله ألا و انّ هؤلاء قد وموا طاعة الشیطان و تركوا طاعة الرحمن و اظهروا الفساد و عطلو الحدود و استاثروا بالفیء و أحلو حرام الله و حرموا حلاله و انا احق من غیر.

ای مردم! رسول خدا (ص) فرمود: هركس (مسلمانی) سلطان ستمگری را ببیند كه حرام خدا را حلال شمرده و عهد خدا را می شكند، خلاف سنت رسول خدا رفتار میكند و در میان بندگان خدا به گناه و ستم عمل می كند، ولی او (شخص مسلمان) سكوت اختیار كند و نه از راه كردار و نه از راه گفتار او(سلطان ستمگر) را سرطنش نكند و در مقام انكار و عیب گویی بر نیاید، بر خداوند است كه او (مسلمان سكوت اختیار كرده) را به كیفر و سزای همان ستمگر (آتش جهنم) محكوم كند.
آگاه باشید كه این طائفه ستمگر و حكام جائر بنی امیه، پیوسته از شیطان پیروی نموده و طاعت او را بر خو لازم دانستند و اطاعت رحمان را ترك گفتند و زشتی و فساد را ظاهر نمودند و حدود خدا را تعطیل كردند و غنائم و فیء را كه متعلق به همه مسلمین است اختصاص به خود دادند و حرام خدا را حلال شمردند و حلال خدا را حرام شمردند. و من از غیر خودم سزاوار ترم (به جلوگیری از این امور و نهی كردن از آنها و زمام امور مسلمانان را به دست گرفتن، تا به احكام قرآن و سنت رسول الله عمل شود)" 9

نكته مهم خطبه فوق این مطلب است كه حضرت علاوه بر نهی نمودن و بر حذر داشتن مردم از سكوت در برابر ظلم و ستم (كه محور اصلی خطبه است) برای چندمین بار در سخنان خود به فساد و تباهی حكومت بنی امیه و حق امام (ع) بر حاكمیت و ولایت مسلمین تأكید دارد و در حقیقت سه دلیل مهم از مجموع دلایل قیام عاشورا در این خطبه تشریح شده است.
امام(ع) از ابتدای حركت از مكه به سوی كوفه همراهان و اصحاب خود را برای جانفشانی آماده ساخته بود، حضرت در سخنرانی مشهوری كه پیش از خروج از مكه ایراد می نماید، حاضران را از عزم خود مبنی بر ایستادگی مقابل ظلم تا پای جان باخبر می سازد، امام حسین (ع) می فرماید:
"خطّ الموت علی ولد آدم مخط القلاده علی جید الفتاه و ما أولهنی الی اشتیاق أسلا فی اشتیاق یعقوب الی یوسف .
من كان باذلاً فینا مهجتة و موطناً علی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا فانی راحل مصبحاً ان شاء الله
مرگ همچون گردن بند بر گردن دختران جوان كشیده و بسته شده است و من به دیدار نیاكان خود مشتاقم ، آن چنان اشتیاقی كه یعقوب به دیدار یوسف داشت.
از قبل برای من قتگاهی انتخاب شده كه باید به آنجا برسم. گویا می بینم بند بند بدنم را گرگ های بیابان بین نواویس و كربلا از هم جدا می كنند و شكم های گرسنه خود را سیر و انبان های خالی خود را پر می نمایند. از آنچه با قلم تقدیر و سرنوشت نوشته شده است، گریزی نیست. ما خاندان رسالت به آنچه موجب رضا و خشنودی حق است راضی هستیم. و در برابر امتحانات و بلاهای او شكیبا و صابریم و خدا پاداش صابرین را به صورت كامل به ما عنایت خواهد كرد. هرگز پاره های تن رسول خدا از او جدا نمی گردد، بلكه در بهشت برین و حظیره القدس گرداگرد او جمع می شوند، و چشم رسول به دیدار آنها روشن می شود و وعده او بوسیله خاندانش تحقق می پذیرد.
حال هر یك از شما كه آماده جانباری و فدا كردن خون خویش در راه ما است و خود را برای دیدار خداوند آماده كرده است با ما همسفر شود كه من ان شاء الله صبحگاهان حركت خواهم كرد." 10

ذلت وفرمانبرداری فرومایگان ممنوع
حضرت در روز عاشورا نیز مسأله ایستادگی در برابر ظالم را بدین شكل بیان می دارد: " آگاه باشید زاده پسر زاده مرا بین دو كار مخیر گردانید: شمشیر كشیدن یا خواری چشیدن، و دور باد كه به ذلت تن دهیم كه خدا و رسولش و مؤمنان بر ما نمی پسندند، و دامن های پاك و پاكیزه و سرهای پرحمّیت و جان های والایی كه فرمانبرداری فرومایگان را بر كشته شدن با افتخار ترجیح ندهند. بدانید كه من با این خانواده ام با این كه تعداد كمی هستند و یاوری ندارم با شما می جنگم" 11
و باز هم حضرت پس از شهادت جمعی از یاران خود در میدان جهاد می فرماید:".خشم الهی بر امتی كه برای كشتن فرزند پیامبر خود متحد و هماهنگ شدند، شدت گرفته است. سوگند به خدا خواسته آنان را نخواهم پذیرفت تا آن هنگام كه به خون خویشتن خضاب كنم و با این حال خدای خود را ملاقات نمایم." 12
رجزهای امام(ع) در هنگام نبرد نیز گویای همین مطلب است، حضرت در این جایگاه نیز ذلت در برابر ظالمان را بر نمی تابد آنچنانكه فریاد می زند:
"القتل اولی من ركوب العار. كشته شدن از زندگی با ننگ و عار بهتر است."13

اصلاح امور امت اسلام
یكی از مهمترین مستنداتی كه می توان در بررسی اهداف قیام حسین (ع) به آن مراجعه نمود وصیتنامه حضرت است. در روایت آمده كه امام (ع) هنگامیكه می خواستند از مدینه منوره به سوی مكه حركت كنند، وصیت نامه ای نوشته و آن را به خاتم خود ور نمودند و سپس آن را به برادر خود محمد بن حنفیه تسلیم كردند، وصیت نامه مذكور چنین است:
"بسم الله الرحمن الرحیم، هذا ما أوصی به الحسین بن علی بن ابی طالب الی اخیه محمد المعروف بابن الحنفیه:. انی لم أخرج أشراً و لابطراً و لا مفسداً و لا ظالماً و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی محمد صلی الله علیه و آله، أرید أن آمربالمعروف و أنهی عن المنكر و أسیر بسیره جدی و سیره أبی علی بن ابی طالب علیه السلام.
.این وصیت حسین بن علی بن ابی طالب است به برادرش محمد بن حنفیه: من خروج (قیام) نكردم از برای هوسرانی و نه از برای استكبار و خود خواهی و سركشی، و نه از برای فساد و خرابی و نه از برای ظلم و ستم و بیدادگری! بلكه خروج (قیام) من برای اصلاح امت جدم محمد (ص) می باشد.
من می خواهم امر به معروف و نهی از منكر نمایم و به سیره و سنت جدم و آئین و روش پدرم علی بن ابی طالب رفتار كنم. پس هر كه مرا بپذیرد و قبول كند پس خداوند سزاوار تر است به حق و هر كه مرا در این امر رد كند، پس من صبر و شكیبایی پیشه می گیرم تا آنكه خداوند میان من و میان این جماعت حكم به حق فرماید:"14
آنچنانكه می بینیم حضرت در این وصیت نامه هدف خود را از قیام علیه بنی امیه امر به معروف و نهی از منكر و پیروی از سیره پیامبر و علی (ع) عنوان می دارد، ضمن اینكه اصلاح امور امت اسلامی نیز نخستین مبحثی است كه توسط حضرت در این وصیت نامه مطرح شده است. به نظر می رسد می توان گفت اصلاح امور مسلمانان محور اصلی وصیت نامه امام(ع) است، زیرا می توان امر به معروف، نهی از منكر و عمل به سیره پیامبر و امیر المومنین را نیز در گرو اصلاح جامعه دانست.

احیای سنت نبوی و از بین بردن بدعت ها
پس از پیامبر اسلام (ص) بدعت های بسیاری وارد جامعه اسلامی شد و در مقابل بخش قابل توجهی از سنن نبوی به دست فراموشی سپرده شد.
امام حسین (ع) علاوه بر اینكه در وصیت نامه خود بر مسأله عمل به سنت پیامبر و علی (ع) تأكید دارد، محو و نابودی بدعت های ایجاد شده را نیز امری ضروری می داند، آنجا كه پس از ورود به مكه نامه ای به سران قبائل بصره فرستاد و طی آن چنین نوشت:
" اینك پیك خود را با این نامه به سوی شما می فرستم، شما را به كتاب خدا و سنت پیامبر دعوت می كنم، زیرا در شرایطی قرار گرفته ایم كه سنت پیامبر به كلی از بین رفته و بدعت ها زنده شده است، اگر سخن مرا بشنوید، شما را به راه راست هدایت خواهم كرد." 15
احیای احكام الهی و یاری ستمدیدگان
از دیگر خطبه های چند بعدی امام حسین (ع) در این خصوص، خطبه ای است كه در لمعات الحسین علامه طهرانی (ره) از تحف العقول نقل می كند. حضرت در این خطبه علاوه بر اصلاح جامعه (كه به آن پرداخته شد) و احیای سنت پیامبر (ص) چند دلیل دیگر را نیز برای قیام خود ذكر می كند.
در این خطبه چنین آمده است:
"اللهم انك تعلم أنه لم یكن ما كان منا تنافساً فی سلطان. و لكن لنری المعالم من دینك و نظهر الاصلاح فی بلادك و یأمن المظلومون من عبادك و یعمل بفرائضك و سنتك و احكامك.
بار پرودگارا تو می دانی كه آنچه از ما تحققق یافته ( از میل به قیام و اقدام و امر به معروف و نهی از منكر و نصرت مظلومان وسركوبی ظالمان) به جهت میل و رغبت رسیدن به سلطنت و قدرت مفاخرت انگیز و مبارات آمیز نبوده است. و نه از جهت درخواست زیادیهای اموال و حطام دنیا، بلكه به علت آنست كه نشانه ها و علامت های دین تو را ببینم و در بلاد و شهرهای تو صلاح و اصلاح ظاهر سازیم ،تا اینكه ستمدیدگان از بندگانت در امن و امان بسر برند و به واجبات تو و سنت ها و احكام تو رفتار گردد. پس هان ای مردم! اگر شما ما را یاری ندهید و از در انصاف با ما در نیایید،؛ این حاكمان جائر و ستمكار بر شما چیره می گردند و قوای خود را علیه شما بكار می بندند و در خاموش شدن نور پیغمبرتان می كوشند"16

قیام امام حسین علیه السلام در ماه محرم اهداف زیادی داشت ما در این جا اهداف قیام امام حسین علیه السلام را از زبان خود آن حضت بیان می نماییم.
امام(ع) پس از مواجهه با سپاهیان حر، خطبه ای در میان اصحاب خود ایراد می كند كه اهمیت بسیاری دارد. حضرت می فرماید:
"انه قد نزل بنا من الامر ما قد ترون. الا ترون الی الحق لا یعمل به و الی الباطل لا یتناهی عنه. فانی لا اری الموت الا سعاده و الحیاه مع الظالمین الا برماً
ای یاران من! می بینید كه چگونه بلا و شدت بر ما وارد گردیده. همانا راه و رسم روزگار وارونه شد و صورت كریه و زشت آن پدیدار گردید، و از نیكویی و معروف چیزی مگر بسیار ناچیز و فریبنده بر جای نمانده است و بر این برگشتگی خود ادامه داد، زیستن در این روزگار سخت ناگوار است. آیا نمی بینید كه كسی به حق عمل نمی كند و برای باطل انتهایی نیست؟
در چنین وضعی یك مرد خدا باید طالب مرگ باشد و بدون تردید لقای پروردگار خود را آرزو كند و من در این شرایط مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمگران و ناپاكان را جز ذلت و ننگ نمی بینم"17
همانگونه كه مشاهده می كنیم حضرت در این سخنرانی عمل نكردن به حق و پیشتازی باطل را سخت و ناگوار می داند. علاوه بر این همچون دیگر خطب حضرت،در اینجا نیز مسایل دیگری مورد اشاره قرار گرفته كه مقاومت در برابر ستمكاران تا جای ممكن (كه همان مرگ است) در رأس قرار دارد.
در پایان می توان گفت خطابه ها، تقریرات و روایات نقل شده از امام حسین (ع) در رابطه با قیام عاشورا به اندازه ای است كه می تواند زمینه ها و انگیزه های این حركت عظیم را روشن كند، گو اینكه ممكن است بسیاری دیگر از سخنان حضرت به دلیل شرایط خاص آن دوره به دست ما نرسیده باشد.
زمینه ها و اهداف قیام عاشورا در كلام امام حسین (ع) محورهای متعددی همچون وم مقابله با ظالمان، احیای سنت پیامبر (ص)و ائمه (ع)، امر به معروف و نهی از منكر، اصلاح امور مسلمین، عمل به حق، فساد دستگاه حكومتی و شخص یزید بن معاویه را در بر می گیرد. امام (ع) در برخی خطبه ها چندین دلیل و انگیزه را مطرح می سازد و در برخی روایات نیز محور قیام را بر مسأله ای خاص استوار می سازد.
مسأله مهم دیگری كه می توان به آن پرداخت،‌مقوله دعوت مردم كوفه از امام حسین (ع) است. در تاریخ آمده كه اهل كوفه پس از اینكه از بیعت نكردن امام با یزید و خروج آن حضرت از مدینه مطلع شدند نامه ها و پیك های خود را به سوی مكه روانه ساختند، ضمن اینكه حضرت پیش از دریافت دعوت نامه های كوفیان حركت انقلابی خود را با امتناع از بیعت و عزیمت به سوی مكه آغاز نمودند و علاوه بر آن وصیت نامه امام حسین (ع) كه حاوی مباحث مهمی از دلایل قیام ایشان است پیش از دعوت كوفیان نوشته شده است. بنابراین عامل دعوت اهل كوفه اهمیت كمی داشته و استاد شهید مطهری نیز در حماسه حسینی بر این مسأله تأكید دارد.
حضرت همچنین هنگام حركت به سمت مكه، كه خبری از نامه های كوفیان نبود، آیه ای از سوره قصص را تلاوت می كند كه می تواند از آغاز حركتی انقلابی خبر دهد. حضرت این آیه را تلاوت می كند:
" فخرج منها خائفاً یترقب قال رب نجنی من القوم الضالمین
موسی از شهر خارج شد در حالی كه ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه ای، عرض كرد پروردگارا مرا از این قوم ظالم رهایی بخش."19
شرایط دوران امامت حضرت سید الشهدا(ع) به شكلی بود كه تمامی زمینه های لازم برای قیامی اینچنین مهیا بود و حضرت نیز توانست از این شرایط بهترین استفاده و نفع را برای اسلام به ارمغان بیاورد. آنگونه كه پس از قیام عاشورا، نهضت های متعددی شكل گرفت و دیری نپایید كه حكومت بنی امیه نابود شد.
مسأله مهم دیگری كه در این میان مطرح است و می تواند مورد توجه قرار گیرد، این است كه حضرت چندین مرتبه در سخنان خود به حق امام معصوم در اداره جامعه اشاره می كند و خود را شایسته تر از هر كس بر رهبری امت اسلام می داند، به واقع باید گفت شكل گیری حكومت اسلامی با رهبری امام معصوم (ع) می توانست زمینه ساز بهره مندی بیشتر جامعه اسلامی از نتایج این قیام باشد،علیرغم اینكه پیامدها و دستاوردهای این نهضت خونین در تاریخ اسلام بی نظیر است.

منبع: www.muharram.net